به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
لَمّا رَجَعَتْ فاطِمَةُ عَلَیهِاالسَّلَامُ اِلى مَنْزِلِها فَتَشَكَّتْ ـوَ كانَ وَفاتُها فى هذِهِ المَرْضَةِـ دَخَلَ اِلَیهَا النِّساءُ الْمُهاجِراتُ وَ الاْنْصارِیاتُ عائِداتٍ، فَقُلْنَ لَها: كَیفَ اَصْبَحْتِ یا بِنْتَ رَسُولِ اللّهِ؟
ایشان بعد از رفتن به منزل، مریض شده و وفات ایشان هم به خاطر همین مرض‌شان بوده است. زمانی زنان مهاجرین و انصار به عیادت ایشان آمده و حال ایشان را جویا می‌شدند و عرضه می‌داشتند: ای دختر رسول خدا! چگونه شب را به صبح آوردید؟ حال‌تان چطور است؟
فَحَمِدَتِ اللّهَ وَ صَلَّتْ عَلى أَبِیها، ثُمَّ قالَتْ: أَصْبَحْتُ
پس حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ خداوند متعال را حمد کرده و بر پدرشان درود فرستادند، سپس فرمودند: تسبیح خدای متعال را گفته و درود به پدرشان فرستاده و می‌فرمایند حالم این‌چنین است
وَ اللّهِ عائِفَةً لِدُنْیاكُنَّ قالِیةً لِرِجالِكُنَّ. لَفَظْتُهُمْ بَعْدَ اَنْ عَجَمْتُهُمْ، وَ شَنَأْتُهُمْ بَعْدَ اَنْ سَبَرْتُهُمْ
از دنيای‌تان بيزارم و بر مردان‌تان خشمناك! پس از آزمايش، آنان را به دور افكندم و پس از شناسايى درون و ماهيّت‌شان، بر آنان خشمگين‌ام!
"عائِفَةً" به معنای استعفا و کنار گذاشتن است.
فَقُبْحاً لِفُلُولِ الْحَدِّ وَ خَوَرِ الْقَناةِ وَ خَطَلِ الرَّأْىِ وَ عُثُورِ الْجِدِّ وَ خَوْفِ الْفِتَنِ!
ننگ باد بر شکستگی شمشیرشان که از ما دفاع نکرد و بَر سستی نیزه‌های‌شان و لغزش فعالیّت‌شان و فکرشان و ننگ باد که گفتند که از فتنه ترسیدیم و بَدی رأی‌شان.
وَ {لَبِئْسَ ما قَدَّمَتْ لَهُمْ اَنْفُسُهُمْ، اَنْ سَخِطَ اللّهُ عَلَیهِمْ وَ فِى الْعَذابِ هُمْ خالِدُونَ[1]}
و می‌فرمایند: {و چه زشت بود آن چه ايشان براى سراى آخرت خويش پيش فرستادند و البته كه خداوند بر ايشان خشم گرفت و حتماً در عذاب جاودانه خواهند زيست}
لا جَرَمَ وَاللّهِ لَقَدْ قَلَّدْتُهُمْ رِبْقَتَها وَ حَمَّلْتُهُمْ أَوْقَتَها وَ شَنَنْتُ عَلَیهِمْ عارَها. فَجَدْعاً وَ عَقْراً وَ {بُعْدا لِلْقَوْمِ الظّالِمِینَ[2]}
و ریسمان آن _یعنی فدک و خلافت_ را به گردن‌شان نهادم و سنگینی آن را بر دوش‌شان نهادم و زشتی و ننگ را بر آن‌ها پاشیدم و نقصان و زخم باد بر آن‌ها و دور باد قوم ستمگر که به آل پیامبر صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ ظلم کردند.
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمین
[2] هود (11) آیه 44
|