به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
خطبه‌ی فدک با فراز هفدهم که آخرین بخش ملحقات است، به پایان می‌رسد.
فَأَعادَتِ النِّساءُ قَوْلَها عَلَیهِاالسَّلَامُ عَلى رِجالِهِنَّ، فَجاءَ اِلَيْها قَوْمٌ مِنْ وُجُوهِ الْمُهاجِرِينَ وَ الاَنْصارِ مُعْتَذِرِينَ وَ قالُوا:
روایت بیان می‌کند زنانی که به عیادت حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ آمده بودند، سخنان ایشان را برای شوهران‌شان نقل کرده‌اند و لذا عدّه‌ای از شخصیّت‌های مهاجرین و انصار برای عذر خواهی به خدمت حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ آمدند و گفتند:
يا سَيِّدَةَ النِّساءِ، لَوْ كانَ أَبُوالْحَسَنِ ذَكَرَ لَنا هذَا الْأَمْرَ مِنْ قَبْلِ اَنْ نُبْرِمَ الْعَهْدَ وَ نُحْكِمَ الْعَقْدَ لَما عَدَلْنا عَنْهُ اِلى غَيْرِهِ
ای بزرگِ زنان! اگر ابوالحسن _عَلَیهِ‌السَّلَامُ_ قبل از این‌که با دیگران پیمان ببندیدیم و بیعت کنیم برای خلافت‌شان قبل این‌که گره و تعهدشان را محکم کنیم اگر علی _عَلَیهِ‌السَّلَامُ_ این را می‌گفت، هرگز به غیر او عدول نمی‌کردیم و به فرد دیگری قول نمی‌دادیم.
باز نکته‌ای که باید مجدد تذکر دهیم این است که از این جملات برداشت می‌شود حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ با این‌که به عنوان دفاع از غصب فدک صحبت کردند و آیات ارث را آورده‌اند اما آن‌چه مردم فهمیده‌اند، این است که ایشان به اصل حکومت و غصب خلافت اعتراض دارند. زیرا هنگامی که آن‌ها عرضه داشتند اگر علی _عَلَیهِ‌السَّلَامُ_ قبل از آن‌که بیعت نماییم، گفته بود، حضرت می‌فرمایند:
فَقالَتْ عَلَیهِاالسَّلَامُ: اِلَيْكُمْ عَنِّى
از من دور شوید
یعنی همان جمله‌ای که به رافع بن رفاعه زرقی فرموده بودند که بعد از غدیر خُم، هیچ عذری برای شما نمانده است. در این‌جا هم که مهاجرین و انصار آمدند، حضرت می‌فرمایند:
فَلا عُذْرَ بَعْدَ تَعْذِيرِكُمْ وَ لا أَمْرَ بَعْدَ تَقْصِيرِكُمْ
دیگر برای شما عذری نیست. بعد از آن کوتاهی که کرده‌اید.
یعنی حالتی هست برای شما که از آن کوتاهی که کردید، دیگر صحبتی نمانده و این کوتاهی از روی غفلت است و هیچ حرفی قابل زدن نیست.
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمین
|