به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
 

فَارْتَجَّ الْمَجْلِسُ...ثُمَّ اَمْهَلَتْ هُنَيَّةً حَتّى اِذا سَكَنَ نَشِيجُ الْقَوْمِ وَ هَدَأَتْ فَوْرَتُهُمْ، اِفْتَتَحَتِ الْكَلامَ بِحَمْدِ اللّهِ وَ الثَّناءِ عَلَيْهِ وَ الصَّلاةِ عَلى رَسُولِهِ، فَعادَ الْقَوْمُ فى بُكائِهِمْ، فَلَمّا اَمْسَكُوا عادَتْ عليهاالسلام فى كَلامِها فَقالَتْ: اَبْتَدِءُ بِحَمْدِ مَنْ هُوَ اَوْلى بِالْحَمْدِ وَ الطَّوْلِ وَ الْمَجْدِ

پس از آن‌که مجلس متشنج شد و از شدّت گریه غیر عادی شد.
ثُمَّ اَمْهَلَتْ هُنَيَّةً
هُنَيَّهاسم مصغر هَنَةاست مثل رجیل که مصغر رجل است یا حسینکه مصغر حسن است. معنای آن زمان و لحظه و مکث است یعنی آن‌که شخص لحظاتی کوتاه مکث نماید.
ثُمَّ اَمْهَلَتْ هُنَيَّةً
یعنی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها یک لحظات کوچکی را مهلت دادند.
حَتّى اِذا سَكَنَ نَشِيجُ الْقَوْمِ
تا آن‌که نا آرامی قوم، آرام گرفت.
وَ هَدَأَتْ فَوْرَتُهُمْ
هَدَأَیعنی آرامش يافت.
فَوْرَةهم به معنای شدت و فوران است.
وَ هَدَأَتْ فَوْرَتُهُمْ
یعنی فوران شعله‌های‌شان ساکن و آرام شد.

اِفْتَتَحَتِ الْكَلامَ بِحَمْدِ اللّهِ وَ الثَّناءِ عَلَيْهِ
حمد و ثنا هر دو به معنای مدح و ستایش است. البته در زبان عربی ثناء مفهوم عامتري دارد و براي هر مدح و ستايشي مي‌توان ثناء را به کار برد؛ اما معمولاً حمد در جايي گفته مي‌شود که کاري خوب از فاعلي با شعور و مختار صادر شود.
اِفْتَتَحَتِ الْكَلامَ بِحَمْدِ اللّهِ وَ الثَّناءِ عَلَيْهِ
حضرت زهرا سلام‌ الله‌ علیها افتتاح کردند کلام را به ستایش خدا و مدح او
وَ الصَّلاةِ عَلى رَسُولِهِ
و درود بر پیغمبر خدا
موقعی که حضرت شروع کردند به ستایش و ثنای پیغمبر اکرم صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله،
فَعادَ الْقَوْمُ فى بُكائِهِمْ
مردم دوباره شروع به گریه و ناله‌ی بلند کردند.
فَلَمّا اَمْسَكُوا
موقعی که از گریه امساک کردند (و ساکت شدند)
عادَتْ عليهاالسلام فى كَلامِها فَقالَتْ
حضرت زهرا سلام الله علیها دوباره برگشتند به کلام‌شان
معمولاً گویندگان دینی در همه ادیان وقتی می‌خواهند شروع کنند با نام خداوند و حمد خداوند شروع می‌کنند و آن حضرت نیز فرمودند:
اَبْتَدِءُ بِحَمْدِ مَنْ هُوَ اَوْلى بِالْحَمْدِ وَ الطَّوْلِ وَ الْمَجْدِ
همانگونه که گفتیم حمد به معنای ستایش و مدح است،الطَّوْلِیعنی توانائى، توانگرى، فضيلت، بخشندگى، نعمت بخشی و عطا کردن نعمت، یعنی نعمت دهی؛ واژه‌ی مَجْدِهم یعنی بزرگواری مثلا خدای مجید یعنی خدای بزرگوار ؛ در واژه‌ی مَجْدِهم عظمت است هم بخشندگی و کرامت.
اَبْتَدِءُ بِحَمْدِ مَنْ هُوَ اَوْلى بِالْحَمْدِ وَ الطَّوْلِ وَ الْمَجْدِ
یعنی ابتدا می‌کنم به ستایش کسی که سزاوارتر است به مدح و فضیلت و بزرگواری.

وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ