به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

وَ اَنا ابْنَةُ {نَذِیرٍ لَكُمْ بَینَ یدَىْ عَذابٍ شَدِیدٍ.}

حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ در آخرین قسمت سخنرانی‌شان که پیوسته انجام دادند، آیه‌ای از قرآن را بیان می‌‌‌فرمایند:
وَ اَنا ابْنَةُ {نَذِیرٍ لَكُمْ بَینَ یدَىْ عَذابٍ شَدِیدٍ[1]}
این آیه یکی از خصوصیّات و القاب‌ پیامبر اکرم صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ است. یعنی ایشان ترساننده و انذار کننده‌ی شماست قبل از قیامت؛ "بَینَ یدَىْ عَذابٍ شَدِیدٍ" به معنای در مقابل عذاب شدید است که این عذاب شدید مربوط می‌شود به قیامت. بنابراین این پیامبری است که پیامبری‌اش تا روز قیامت ادامه دارد و از همین آیه، خاتمیّت پیامبر اکرم صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ نیز استفاده می‌شود.
آن وقت جالب است، ادبیات را نگاه کنید! حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ خودشان و پدرشان را به اسم‌های مختلف معرفی نموده‌اند. شانزده بار در این خطبه‌ی فدک فرموده‌اند: أبی! یعنی پدرم؛ با اسم محمّد _صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ_ با اسم رسول الله، خاتم انبیاء و القاب دیگر فرموده‌اند و حالا پیامبر صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ را این‌گونه معرفی کرده‌اند که هم هشدار مخاطبین باشد و هم بگویند که من دختر این پیامبرِ خاتم انبیاء هستم.
وَ اَنا ابْنَةُ {نَذِیرٍ لَكُمْ بَینَ یدَىْ عَذابٍ شَدِیدٍ.}
یعنی با وصف کامل قرآنی؛ یعنی من دختر این پیامبری هستم که شما را می‌ترساند و انذار می‌کند در مقابل عذاب شدید. "بَینَ یدَىْ" به معنای بین دو دست یعنی مقابل و نزدیک؛ به عبارتی یعنی پیغمبری پیامبر صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ زمانی تمام می‌شود، که قیامت شود.
 
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ

[1]سباء (34) آیه 46