به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
سَیداً فى اَوْلِیاءِ اللّه
سیّد به معنی بزرگ، آقا و سَر دسته و یا شخصی که محور است، می‌‌‌باشد.
سَیداً فى اَوْلِیاءِ اللّه
ایشان آقا در اولیاء الله است. اولیاء الله در قرآن کریم خیلی اسم برده شده است.
أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون[1]
آگاه باشید که بر اولیاء خداوند ترس و اندوهی نیست.
یکی از صفاتی که در قرآن کریم راجع به اولیاء الله هست، این آیه است. اولیاء جمع وَلی است.
جاء زید ثمّ ولیه أمر
یعنی زید آمد سپس بلافاصله امر آمد.
دو چیزی که به هم می‌چسبند بدون فاصله از قید خودشان، لغتش به معنای ولایت است. ولایت یعنی قرب دو چیز به هم بدون این‌که قیدی میان این دو فاصله اندازد. یعنی اگر من بلافاصله بعد از ایشان بیایم به جلسه، می‌گویند ایشان در آمدن جلسه با هم "ولی" بودند. اگر من از نظر روحی با خدا هیچ فاصله‌ای نداشته باشم؛ چه چیزی می‌تواند بین من و خدا فاصله شود؟ گناه، چون گناه پرده‌ای است که بین ما و خداوند فاصله می‌شود؛ اگر بین ما و خدا هیچ فاصله‌ای به وسیله گناه نباشد، ما ولیّ خدا می‌شویم و خدا هم ولی ما می‌شود.
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا[2]
أَشْهَدُ أَنَّ عَلِيّاً وَلِيُّ اللَّه
بنابراین ولیّ یعنی کسی که قربِ بدون فاصله دارد. اولیاء الله در قرآن کریم این‌طور تعریف شده‌اند:
أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون[3]
تفاوت ترس و اندوه این چیست؟ ترس برای آینده است ولی اندوه برای گذشته است. یعنی از گذشته اندوهی ندارند و از آینده هم نمی‌ترسند. به عبارتی ما چون در گذشته اشتباهاتی کرده‌ایم، لذا نسبت به گذشته اندوهگین هستیم و نسبت به آینده هم ترس داریم.
این آیه نشان می‌دهد که اولیاء الله به مقام صد رسیده‌اند یعنی نه از گذشته‌شان نگران هستند و نه از آینده زیرا که کارهای‌شان کارهای گناه و انحراف از خداوند و موجب نا رضایتی پروردگارشان نبوده است. حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها می‌فرمایند:
سَیداً فى اَوْلِیاءِ اللّه
ایشان بزرگ در میان اولیاء خداوند است
اولین مصادیق اولیاء الله، انبیاء علیهم‌السلام هستند. غیر از پیامبر اکرم صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ که قطعاً استثناء هستند و این‌را هم عقل می‌فهمد و هم نقل بیان می‌کند و ما هم با اطلاعاتی که از دین داریم می‌بینیم که پیغمبر اکرم صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ بالاتر از حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ است و غیر از امیرالمؤمنین عَلَیهِ‌السَّلَامُ که هر دو شاگر و همسان یک‌دیگر هستند که این را نیز از روایات می‌فهمیم، این جمله نشان می‌دهد که حضرت امیرالمؤمنین عَلَیهِ‌السَّلَامُ از تمام انبیاء الهی غیر پیغمبر اکرم صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ بالاتر است و سیّد آنان هستند. بنابراین
سَیداً فى اَوْلِیاءِ اللّه
یعنی امیرالمؤمنین عَلَیهِ‌السَّلَامُ در میان اولیاء خداوند، مقام بالایی دارد و برتر و بزرگ آنان است.
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
[1]یونس (10) آیه 62
[2] بقره (2) آیه 257
[3] یونس (10) آیه 62
