ثُمَّ قال : « أيُّها النَّاسُ ، مَنْ اَوْلی بِكُمْ مِنْ أنْفُسِكُمْ ؟ قالوا : اَللَّهُ و رَسُولُهُ .فَقالَ: اَلا مَن كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ،»
«سپس فرمود : مردمان کیست سزاوارتر از شمایان به شما؟ گفتند : خدا و رسول او. آن گاه فرمودند :آن که من سرپرست اویم ، پس این علی سرپرست اوست .»
اهل تسنن می گویند( مَولا )در این جا به معنای دوست است ؛ ولی این جمله ای که اوّل فرمودند ، قرینه ی قطعی است برای این که منظور از مولا ،أولیاست ؛ چراکه می فرمایند :« مَنْ أوْلی بِكُمْ مِنْ أنْفُسِكُمْ ؟ »:چه کسی به شما از خودتان نزدیکتراست ؟ بعد حضرت می فرمایند :
« من كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ »این جمله ، قرینه ای است بر این که این( مَولا )در این جا به معنای( أولی )است .
آگاه باشید ! کسی که من اولی به تصرّف هستم و نزدیکتر هستم به او از خود او ، پس این علی مولای اوست و اولی به تصرّف است .
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
