«یَقُولُ اللَّهُ: ﴿ ما یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ ﴾(1). بِأمْرِکَ یا رَبِّ أقُولُ: الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ الْعَنْ مَنْ أنْکَرَهُ وَاغْضَبْ عَلَی مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ»
«خداوند فرماید: ﴿ فرمان من دگرگون نخواهد شد. ﴾ پروردگارا! اکنون به فرمان تو می‌گویم: خداوندا! دوستداران او را دوستدار و دشمنان او را دشمن بدار. پشتیبانان او را پشتیبانی کن. یارانش را یاری نما. خودداری کنندگان از یاری‌اش را به خود رها کن. ناباورانش را از مهرت بِران و بر آنان خشم خود را فرود آور.»
خداوند متعال می‌فرماید: حکم من تغییر نمی‌کند. «اَلقَولُ»: گفتار خدا یعنی حکم خداست. «بِأمْرِکَ یا رَبِّ أقُولُ»: به‌فرمان تو می‌گویم.
ممکن است «مَا یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ» به «وَ قاتِلُ النّاکِثینَ وَ الْقاسِطینَ وَ الْمارِقینَ بِأمْرِاللهِ» که جمله‌ی قبل است برمی‌گردد؛ یعنی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام به امر خدا با این سه گروه می‌جنگد، «مَا یبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ»: حکم خدا تغییر نمی‌کند و این حتماً واقع خواهد شد. ممکن هم هست به جمله‌ی بعدی که دعا برای دوستان و نفرین برای دشمنان علی علیه السلام است، برگردد.«بِأمْرِکَ یا رَبِّ أقولُ»: پروردگارا! به‌فرمان تو می‌گویم: «الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ». پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در این فراز دو دعا و چهار نفرین می‌کنند. کمتر جایی پیدا می‌شود که نفرین بیشتر از دعا باشد.
معمولاً پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و ائمّه علیهم السّلام دعایشان خیلی بیشتر از نفرینشان است. این فراز از جاهای استثنایی است که نفرین، دو برابر بیشتر از دعاست. ایشان می‌فرمایند: «الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ»: خدایا! کسانی که ولایت او را پذیرفته‌اند، ولایت آن‌ها را بپذیر؛ کسانی که دوستدار او هستند، دوست آن‌ها باش.«وَعادِ مَنْ عاداهُ»: دشمن باش باکسانی که دشمنی او را می‌کنند. «وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ»: یاری کن کسانی را که او را یاری کرده‌اند.
«وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ»: تنها بگذار کسانی را که او را تنها می‌گذارند. «وَ الْعَنْ مَنْ أنْکَرَهُ»: و دور کن از رحمت خودت منکرانش را.
«وَاغْضَبْ عَلَی مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ»: و خشم کن بر کسانی که بر حقّ او منکر هستند و حقّ او را انکار می‌کنند.
«الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ» و «وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ» دعاست. «وَعادِ مَنْ عاداهُ» و «وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ» و «وَالْعَنْ مَنْ أنْکَرَهُ» و «وَاغْضَبْ عَلَی مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ» نفرین است. کسانی که امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام را می‌شناسند و ایشان را تنها بگذارند، خداوند متعال آن‌ها را تنها می‌گذارد و نفرین ابدی پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله هم شامل حال آنان خواهد بود.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
منابع:
1) ق (50): 29.
