« ألا إنَّهُ فاتِحُ الْحُصُونِ وَ هادِمُها . »

«هشدار! اوست فتح کننده ی دژها و منهدم‌کننده‌ی آن‌ها.»
«فاتِحُ الحُصُونِ»: او بر دژها پیروز، غالب و مسلّط می‌شود و دژها را خراب می‌کند. معلوم است که منظور از «اَلحُصُونِ»، دژهای دشمنان است.
هیچ دژ محکم و مستحکمی نیست که مقابل امام زمان علیه‌السّلام بایستد. خداوند متعال او را «مؤیِّدٌ بِالنَّصرِ و مَنصُورٌ بِالرُّعبِ» قرار داده است.
رُعب حکومت امام زمان علیه‌السّلام در دل مخالفان می‌افتد و بسیاری از آن‌ها دژهای خود را تسلیم می‌کنند، بدون این‌که حضرت با آن‌ها بجنگند.
البتّه آنجاهایی که حضرت با شمشیر حمله می‌کنند، از پیش آن‌ها را دعوت می‌کنند. در برخی روایات آمده است که دوران دعوت و اتمام حجّت حضرت نه سال – سی سال – چهل سال- هفتاد سال طول خواهد کشید. از روایات معلوم می شود آنهایی که برای حکومت حضرت زمان مشخص کردند، زمان حکومت نیست؛ بلکه زمان استقرار حکومت است. زمان استقرار حکومت، یعنی زمانی که طول می‌کشد مردم اتمام حجّت شوند. پس از اتمام حجّت، حضرت با آن‌هایی که با ایشان مخالفت کنند و مقابلشان باستند، جنگ خواهند کرد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه