« مَعاشِرَالنّاسِ، إنَّكُمْ أكْثَرُ مِنْ أنْ تُصافِقُونی بِكَفٍّ واحِدٍ فی وَقْتٍ واحِدٍ ، وَقَدْ أمَرَنِیَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ أنْ آخُذَ مِنْ ألْسِنَتِكُمُ الْإقْرارَ بِما عَقَّدْتُ لِعَلِیٍّ أميرِالْمُؤْمنينَ ، وَلِمَنْ جاءَ بَعْدَهُ مِنَ الْأئِمَّةِ مِنّی وَ مِنْهُ ، عَلَی ما أعْلَمْتُكُمْ أنَّ ذُرِّيَّتی مِنْ صُلْبِهِ . »

«هان مردمان! شمار شما بیش از آن است که در یک‌زمان با یک دست، با من بیعت کنید؛ ازاین‌روی خداوند عزّوجل دستور فرموده که از شما اقرار زبانی بگیرم و پیمان سرپرستی علی امیرالمؤمنین را محکم کنم و نیز بر امامان پس از او که از نسل من و اویند؛ چرا که گفتم: فرزندانم از نسل اویند.»
در این جمله، حضرت زهرا سلام‌الله علیها ملحوظ هستند. وقتی ائمّه‌ای از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و از علی علیه السلام باشند، حلقه‌ی واسطه‌اش حضرت زهرا سلام‌الله علیها هستند. منظور حضرت این است که در این سخنانم از شما پیمان گرفتم برای امیرالمؤمنین علی و عهد بستم و برقرار کردم که با علی بیعت کنید. حال که نمی‌شود، همه با من دست دهند و در این وقت جمعیّتتان بسیار زیاد است، دستور دیگری دارم. ایشان چگونگی این بیعت را در جمله‌های بعد بیان می‌فرمایند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه