به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
 

عصر عاشورا که می‌گذرد تمام هم و غم مان می‌شود "اربعین". آخر به ما گفته‌اند که "اربعین"، کربلا حال و هوای دیگری دارد. کاروان خسته‌ی عقیله بنی‌هاشم پس از چهل منزل باز به نقطه آغاز قیام نور می‌رسد. "اربعین" که می‌آید زینب ^{سلام‌الله‌علیها} بار دگر کوله بار بر زمین می‌افکند اما دیگر آغوش برادری نیست که به استقبالش رود بلکه این اوست که مزار برادر را به آغوش می‌کشد. در اربعین، زینب خسته جان اما قهرمان، به کربلا باز می‌گردد و سفره‌ی دل از برای آن چراغ محفل خود می‌گشاید: برادرم، نور دیده‌ام، چشمان خود را باز کن. مرا نگاه کن که پس از چهل منزل دوباره به سوی تو آمده‌ام. ای جانان من از آن عصر خونین که برنیزه‌ها طلوع کردی تا کوفه و شام و دروازه ساعات، چه‌ها که بر من نگذشت. می‌دانم که میدانی. آخر تو را می‌دیدم که همچون همیشه قافله سالار بودی. عصر روز یازدهم را به خاطر داری؟ من همان بانویی بودم که پدر از برای ورود من به مسجد جدمان تمام مسجد را تاریک می‌کرد تا مبادا نگاه شومی بر من افتد اما روزگار با ما چه کرد که عصر یازدهم در میان نگاه نامحرمان پا در اشتر بی جهاز گذاشتم. آن هنگام که خیمه‌ها در آتش کینه بنی امیه سوخت.
مدینه جلوی چشمانم ظاهر گشت و ناله‌ی مادر در گوشم طنین افکند. خوب به خاطر دارم که واپسین لحظاتی که مادرمان در میان‌مان بود سفارش تو را بر من نمود. بهار من از همان لحظه‌ای که خزان شدی، خواهرت تکیه گاه کودکان شد و امامت را استوار گرداند. هر جا که آن قوم شیطان صفت به نوگلان باغ تو هجوم می‌آوردند خود را سپر بلای آنان می‌کردم. هرجا که آتشی دامان کودکی را می‌سوزاند با گوشه‌ای از چادر نیم سوخته‌ام شعله‌هایش را فرو می‌کشاندم.
هر جا که ترس و واهمه بر کودکان غلبه می‌نمود آغوش خود را پناهگاه‌شان می‌کردم. زینب ^{سلام‌الله‌علیها} پناه تمام دختران گردید اما، یگانه دخت کوچکت از آغوشم پر کشید و من نتوانستم مانع پرواز او شوم. حسین جانم! با آن‌که من در مجلس یزید لعنت‌الله‌علیه قدم نهادم، با آن‌که ما را با نام برده در محله یهودیان چرخاندند، با آن‌که حرمت شکستند اما من، با خطبه‌ی خود کاخ ظلم را رسوا نمودم. آن لحظه‌ای که با طنین پدر خطبه خواندم نگاه غرور آفرین تو را در چشمانت دیدم که چگونه مرا تحسین می‌کردی. در تمام این سفر نگاه خدا و نگاه تو بود که تمام مصائب را بر من آسان نمود و من چیزی جز زیبایی نظاره نکردم.

با عرض تسلیت به آستان مقدّس حضرت حجّت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف،‌ از خداوند متعال درخواست داریم که جهت تسلای دل امام و مولای‌مان، فرج‌ حضرتش را نزدیک بفرماید. إن‌شاءالله
مخاطب ارجمند از شما دعوت می‌نماییم که مجله الکترونیک ۱۸۴۱ را در صد ویازدهمین شماره‌اش مطالعه نمایید.