|
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
می‌خواهم از شما بگویم. از شما که از کودکیهایمان نام‌تان را برای‌مان خوانده‌اند و مهرتان را بر قلب‌مان فزون نمودند. آخر محبت شما را از همان روز الست، پروردگارِ عالم با فطرت‌مان عجین و در قلب‌های‌مان به ودیعت نهاده است. به راستی که اگر مهرتان بر دل‌های‌مان نمی‌تابید ما را چه سودی بود از زیستن و روز را به شب رساندن؟ گویا که مهر شما تنها بهانه ایست برای نفس‌های ما. اما نه. فقط مهرتان نیست، بلکه تمام خلقت شما بهانه ایست برای آفرینش. لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ. یا محمد! _صلی‌الله‌علیه‌وآله_ اگر تو نبودی افلاک را نمی‌آفریدم. مگر نه این است که همه‌ی شما از خاتم الانبیا تا خاتم الاوصیا نور واحد هستید؟ پس بی شک و به یقین آسمان و زمین به دست رب العالمین از بهر شما خلق و با ولایتتان استوار گشت.
گرچه عظیم است مقام شما و گرچه ناتوان است عقول ما از فهم این منزلت عظمی، اما شما آن‌چنان قلب‌های‌مان را از مهربانی‌های‌تان لبریز نموده‌اید که گویی میان قطره و دریا فاصله‌ای بیش نیست. از کودکیهایمان بر سر سفره کرامت شما روزها و ماه‌ها و سال‌ها را سپری کرده‌ایم. هر زمان که غم و محنت روزگار، قلب‌مان را می‌آزرد، تنها آن گنبد طلایی و صحن جامع رضوی مرهمی می‌شد بر جراحت‌های دل‌مان. قدم به حرم که می‌گذاشتیم رایحه‌ای از بهشت به مشام‌مان می‌رسید. آب سقاخانه آن‌چنان گوارای وجودمان می‌گشت، گویی که آن آب همان شراب بهشتی حوض کوثر است. آن زمان که نگاه چشمانمان با ضریحتان گره می‌خورد به زعم خود گمان می‌بردیم که اینجا همان فردوس برین است و ما در پناه امام رئوفی هستیم که از سویی حجت خداست و از سوی دیگر پدری مهربان.
با عرض تبریک به آستان مقدّس حضرت حجّت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، از خداوند متعال درخواست داریم که عیدی ما را، فرج حضرتش را نزدیک بفرماید. إن‌شاءالله
مخاطب ارجمند از شما دعوت می‌نماییم که مجله الکترونیک ۱۸۴۱ را در صد وبیست‌وهشتمین شماره‌اش مطالعه نمایید.
|