|
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
بی‌بی جان! خداوند شما را محور خوبان عالم خواند و این چنین آل کساء را به ملائکه خویش معرفی نمود: {هُمْ فاطِمَةُ وَاَبُوها وَبَعْلُها وَبَنُوها}
خدا فراتر از این واژه‌ها کشیده تو را گمان کنم که تو را اصلاً آفریده تو را
که گرد چادر تو آسمان طواف کند وَ زیر سایه‌ی آن کعبه اعتکاف کند
ملک ببیند و آن‌گه اعتراف کند که این شکوه، جهان را پُر از عِفاف کند
آری اگر علی بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام قرآن ناطق بود
شما قرآن را شیرازه بودی!
و قرآنِ بی‌شیرازه، ورق ورق می‌گردد و پاره پاره
و این چنین بود حال علی علیه‌السلام پس از شما
از همین رو درد دل با چاه می‌نمود.
چرا که دیگر سینه‌ای به عمق وجود شما گنجایش درد و دل‌های ایشان را نداشت.
و امروز نیز برای درد و دل‌های فرزندت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف سینه‌ای به عمق وجود شما یافت نمی‌شود. لذاست که سَر بر قبر بی‌نشان شما می‌گذارد و ناله سر می‌دهد.
پس شما نیز به رسم مادری برای رفع غم‌های سینه ایشان دست به دعا بردار، که دعای مادر در حقِّ فرزند مستجاب است.
ضمن عرض تسلیت به آستان مقدّس امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، عاجزانه از خدای متعال تعجیل أمر فرج ایشان را درخواست داریم و از شما مخاطبین ارجمند دعوت می‌نماییم که مجله الکترونیک ۱۸۴۱ را در صدوچهلمین شماره‌اش مطالعه نمایید.
|