خوردن -- مشك سوراخ

« فًكُلوا مِنها وٌ اًطْعِمْوا البائِسُ الفًقير.» (سوره‌ي جح، آيه 28)
از آن بخوريد و به فقير گرفتار بخورانيد.
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله مي‌فرمايند:« لا تَميتوا القُلوبُ بِكَثْرُهِ الطَعامِ وُ الشَراب. دل‌ها(ي خود) را با خوردن آب و غذاي فراوان نميرانيد.» (كتاب الحكم الزاهره، ص 658، ح 1966. از مستدرك الوسائل، ج 3، ص 80)
مسلماً برخورداري از نعمت‌هاي الاهي و لذت از آن‌ها امری پسنديده است. اما هم بايد حد خوراك را نگه‌داشت و از اسراف پرهيز نمود و هم از آن انفاق نمود و از نيرو و انرژي حاصل از آن در انجام عمل صالح بهره ‌برد. هم‌چنين در جاي ديگر قرآن داريم: «كُلوا مِن طَيِبات وَ اعًمُلوا صاِلحا"» (مؤمنون/ 51)
اين امر در آيات نشان مي‌دهدكه مؤمن نبايد خود و خانواده‌اش را از نعمت‌هاي الاهي محروم كند، اما بايد حدود و شرايط نحوه‌ي خوردن را رعايت كند. مثلا" پرهيز از اسراف و يا دقت در حلال و حرام، كه در وجود انسان و پرورش آن بسيار موثر است. بزرگان هم به اين مسئله توجه بسياري نموده‌اند.
علامه محمد تقي مجلسي معروف به مجلسي اول، از علماي برجسته‌ي اصفهان بودند كه پسر ايشان صاحب بحارالانوار مي‌باشند. ايشان در تربيت فرزند خود كوشش بسيار داشت. نقل است كه علامه مجلسي پدر، همراه با فرزند كوچك خود شبي براي نماز و عبادت به مسجد جامع اصفهان رفتند. پدر وارد مسجد شد و فرزند او در حياط به بازي مشغول شد. وقتي پدر از مسجد بيرون آمد، پسرش محمد باقر را ديد كه سوزني برداشته و مشك پر آب مسجد را سوراخ نموده‌است، به‌طوري كه آب مشك به زمين مي‌ريزد. بسيار ناراحت شده به خانه آمد و ماجرا را براي همسرش باز گفت و در آخر اضافه كرد كه:
«من تا آن‌جا كه ممكن بود در تربيت اين فرزند كوشيده‌ام. به‌خصوص براي حلال بودن غذايش تلاش خاصي كرده‌ام. ولي رفتار امروز او خلاف اصول تربيت ما بوده‌است. تو اي همسرم، آيا غذاي شبهه ناکی نخورده‌اي و يا خلافي مرتكب نشده‌اي كه سبب چنين كاري شده‌ باشد؟
زن پس از آن كه كمي فكر كرد، گفت: هنگامي كه حامله بودم به خانه همسايه رفتم. انارهاي زيباي همسايه مرا به خود جلب كرد. بدون کسب اجازه از آنها، با سوزني كه همراهم بود اناري را سوراخ كردم و از آب انار چشيدم.» (داستان‌ها و پندها، ج7، اثر غذا، ص 52)