به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
زیارت امام حسین علیه السلام در اربعین
«آسمان برای امام حسین علیه السلام چهل روز گریه کرد و علامت این گریه آن بود که در این مدت هنگام صبح آسمان خون آلود میشد، و زمین نیز چهل روز گریه کرد و آفتاب هم چهل روز، که علامت آن طوفانهای سیاه و کسوف و سرخی در زمین و آسمان بود» امام صادق علیه السلام (مناقب آل ابی طالب- جلد ۴- صفحه ۵۴). قرنها از عزای او میگذرد و همچنان آسمان و زمین با به یاد آوردن غم آن دوران بر خود میلرزد. آنگاه که از زمان شهادت امامحسین علیه السلام و یاران وفادارشان چهل روز گذشت. کربلا دگرباره رخت عزا بر تن کرد و میزبان اهل بیت و یارانش شد. آن چه در این چهل روز گذشت دلیل باقی ماندن نام عاشورا تا قیامت است. آن چه بر بانوی دشت کربلا زینب کبری سلام الله علیها گذشت و پرچمی که او از کربلا تا کوفه، از کوفه تا شام و از شام تا مدینه و سپس بازگشتش به دشت داغ دیدهی کربلا برافراشت، تا ابد پایین نخواهد آمد. این اسیران کربلا بودند که یاد حقیقت و خاطرهی شهادت را در مقابل تبلیغات اموی زنده نگهداشتند. اینان بودند که اسلام واقعی را به سرزمین دمشقی بردند که از اسلام جز معاویه و کاخ خضرا ندیده بودند.
زیارت اربعین را نخستین بار امام صادق علیهالسلام به صفوان بن مهران جمال انشاء نمودند و امام حسن عسکری علیه السلام آن را از نشانههای مومن بر میشمارند (بحارالانوار – جلد ۹۸- صفحه ۳۳۱).
«اَلسَّلامُ عَلى وَلِىِّ اللَّهِ وَحَبیبِهِ اَلسَّلامُ عَلى خَلیلِ اللَّهِ وَنَجیبِهِ اَلسَّلامُ عَلى صَفِىِّ اللَّهِ وَابْنِ صَفِیِّهِ اَلسَّلامُ عَلىَ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ... سلام بر ولی خدا و دوست او سلام بر خلیل خدا و بنده نجیب او سلام بر بنده برگزیده خدا و فرزند برگزیدهاش سلام بر حسین مظلوم»
نماز زیارت خداست و اربعین زیارت امام و دیدار با خلیفهی خداست. نماز ستون دین و زیارت اربعین ستون ولایت است.
در کتب ادعیه و زیارات، زیارت دیگری برای این روز نیز آمده است. مرحوم «علاّمه مجلسی» از «سیّد بن طاووس» نقل میکند که یکی از دوستان جابر بن عبدالله به نام عطا (عطیّه) میگوید: روز بیستم ماه صفر با جابر بن عبدالله انصاری بودم، وقتی به «کربلا» رسیدیم در آب فرات غسل کرد و پیراهن پاک و تمیزی که با خود داشت پوشید و به من گفت: آیا از بوی خوش چیزی به همراه داری؟ گفتم: آری! قدری از آن بر سر و بدن پاشید و پا برهنه روانه شد، تا به مزار حضرت رسید، نزد سر مبارک امام حسین علیه السلام ایستاد و سه مرتبه الله اکبر گفت و افتاد و بی هوش شد. وقتی به هوش آمد شنیدم که گفت السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا آلَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا صَفْوَةَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا خِیَرَةَ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ... سلام بر شما ای خاندان خدا، سلام بر شما ای برگزیدگان خدا، سلام بر شما ای انتخاب گشتههای خدا از میان خلق...
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا آلَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا صَفْوَةَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا خِیَرَةَ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا سَادَةَ السَّادَاتِ السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا لُیُوثَ [عَلَی لُیُوثِ] الْغَابَاتِ السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا سُفُنَ النَّجَاةِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِلْمِ الْأَنْبِیَاءِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ [السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ ] السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِسْمَاعِیلَ ذَبِیحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُوسَی کَلِیمِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِیسَی رُوحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِیبِ اللَّهِ،
سلام بر شما ای خاندان خدا، سلام بر شما ای برگزیدگان خدا، سلام بر شما ای انتخاب گشتههای خدا از میان خلق، سلام بر شما ای آقایان آقاها، سلام بر شما ای شیران بیشه ها، سلام بر شما ای کشتیهای نجات، سلام بر تو ای ابا عبد اللّه الحسین، سلام بر تو ای وارث دانش پیامبران، رحمت و برکات خدا بر تو باد، سلام بر تو ای وارث آدم برگزیده خدا سلام بر تو ای وارث نوح پیامبر خدا، سلام بر تو ای وارث ابراهیم دوست خدا سلام بر تو ای وارث اسماعیل قربانی خدا، سلام بر تو ای وارث موسی همسخن خدا سلام بر تو ای وارث عیسی روح خدا، سلام بر تو ای وارث محمّد حبیب خدا

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَی السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَی السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ خَدِیجَةَ الْکُبْرَی السَّلامُ عَلَیْکَ یَا شَهِیدَ ابْنَ الشَّهِیدِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا قَتِیلَ ابْنَ الْقَتِیلِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ وَ ابْنَ وَلِیِّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ عَلَی خَلْقِهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ]رُزِئْتَ [وَ بَرَرْتَ بِوَالِدَیْکَ وَ جَاهَدْتَ عَدُوَّکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ تَسْمَعُ الْکَلامَ وَ تَرُدُّ الْجَوَابَ وَ أَنَّکَ حَبِیبُ اللَّهِ وَ خَلِیلُهُ وَ نَجِیبُهُ ]نَجِیُّهُ [،
سلام بر تو ای فرزند محمّد مصطفی، سلام بر تو ای فرزند علی مرتضی، سلام بر تو ای فرزند فاطمه زهرا، سلام بر تو ای فرزند خدیجه کبری، سلام بر تو ای شهید فرزند شهید، سلام بر تو ای کشته فرزند کشته، سلام بر تو ای ولیّ خدا و فرزند ولیّ خدا سلام بر تو ای حجّت خدا و فرزند حجّت خدا بر خلقش، گواهی میدهم که تو نماز بپا داشتی، و زکات پرداختی، و به معروف امر کردی، و از منکر نهی نمودی، و مصیبت زده پدر و مادر شدی، و با دشمنت جهاد کردی، و گواهی میدهم که تو سخن را میشنوی، و پاسخ میدهی، و تو حبیب و دوست و بنده نجیب و برگزیده
وَ صَفِیُّهُ وَ ابْنُ صَفِیِّهِ یَا مَوْلایَ [وَ ابْنَ مَوْلایَ] زُرْتُکَ مُشْتَاقا فَکُنْ لِی شَفِیعا إِلَی اللَّهِ یَا سَیِّدِی وَ أَسْتَشْفِعُ إِلَی اللَّهِ بِجَدِّکَ سَیِّدِ النَّبِیِّینَ وَ بِأَبِیکَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ وَ بِأُمِّکَ فَاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ أَلا لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ سَالِبِیکَ وَ مُبْغِضِیکَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ.
و فرزند برگزیده خدایی، ای مولای من و فرزند مولای من مشتاقانه تو را زیارت نمودم. ای آقای من به درگاه خدا شفیع من باش، ای آقای من، به درگاه خدا طلب شفاعت میکنم به وسیله جدّت سرور پیامبران، و پدرت سرور جانشینان، و مادرت فاطمه سرور بانوان جهانیان، خدایا لعنت کند قاتل و ستمگر و غارت گر و دشمنت را از گذشتگان و آیندگان، و درود خدا بر آقای ما محمّد و خاندان پاک و پاکیزه اش.
در این زیارت میخوانیم که قیام حسین بن علی علیه السلام برپایهی هدف نجات مردم از جهل و ظلالت بود. سپس ابا عبدالله را وارث پیامبران قیام کننده مینامیم و قیام او را اجرای امری الهی میشماریم.
امام حسین علیهالسلام تنها سید و آقای شهدای اسلام نیست بلکه این مقام برای آقایی که نه تنها خویش را قربانی راه حق کرد بلکه یاران و فرزندانش را تسلیم امر پروردگارش نمود کوچک است. او سید و بزرگ تمام انبیا و خلفایی است که پیش از او به شهادت رسیده اند. او وارث تمام خونهای به ناحق بر زمین ریخته است. «سَلامُ اللَّهِ وَ سَلامُ مَلائِکَتِهِ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَنْبِیَائِهِ الْمُرْسَلِینَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِینَ وَ جَمِیعِ الشُّهَدَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الزَّاکِیَاتُ الطَّیِّبَاتُ فِیمَا تَغْتَدِی وَ تَرُوحُ سلام خدا و سلام فرشتگان مقرّبش، و پیامبران مرسلش، و بندگان شایستهاش، و همه شهیدان و صدّیقان و درودهای پاک و پاکیزه در آنچه میآید و میرود»
و شهادت میدهیم آنها که در هر برهه از زمان با تو و نام تو میجنگند دنیا فریبشان داده و آخرت خود را به بهایی اندک میفروشند. « فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ إِنِّی بِکُمْ وَ بِإِیَابِکُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ بِمَنْ خَالَفَکُمْ وَ قَتَلَکُمْ مِنَ الْکَافِرِینَ قَتَلَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْکُمْ بِالْأَیْدِی وَ الْأَلْسُنِ. پس با شمایم تنها با شما نه با دشمن شما، من به شما و بازگشتتان مؤمن، و به آنان که با شما مخالفت کردند، و شما را کشتند کافرم، خدا بکشد امّتی را که شما را با دستها و زبانهایشان کشتند.»
آن گاه که خورشید روز اربعین در وسط آسمان درخشیدن گرفت، آن گاه که رو به سوی حرمش به رسم شیعیان واقعی زیارت اربعین را سر میدهیم کمی بیاندیشیم، تنها زمانی میتوانیم خون بهای حسین بن علی علیهما السلام را بگیریم که وارث خون او باشیم که اگر غیر از این باشد، خون پاکش برای ما چون غربیه است. کسی میتواند وارث خونش باشد که قدم در طریقت راهش گذارد. نکند که به کربلا برویم ولی کربلایی نشویم و در لشکر عمرسعد قرار بگیریم. نکند که وارث برحق خون حسین را تنها گذاشته باشیم. نکند که بار طولانی شدن غیبتش و تاخیر در خونخواهی جدش بر دوش ما سنگینی کند.
باشد که این سالهای حرام بگذرد

|