به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
دار سلام
اگر انسان در دنیا تسلیم خداوند باشد، جایگاه او در آخرت دارالسلام است که در آیه ۱۲۷ انعام بدان اشاره شده است. "لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِندَ رَبِّهِمْ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ". اینان کسانی هستند که در دنیا در مسیر عبودیت گام برداشته‌اند و تمام اراده و اختیار خود را در راستای اطاعت از دین خدا و صاحبان آن که پس از خداوند پیامبر و ائمه علیهم السلام هستند، قرار داده‌اند. همچنین از دیدگاه قرآن کسانی بهترین آیین و دین را دارا هستند که خود را تسلیم پروردگار عالم نمایند. آیه ۱۲۵ سوره نسا در این باره می‌فرماید:"وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ" و دین و آیین چه کسی بهتر است از آن کس که خود را تسلیم خدا کند و نیکوکار باشد؟ بر اساس این آیه اگر انسان می‌خواهد در مسیر عبودیت باشد باید هم در عقیده و هم در عمل تسلیم خداوند گردد زیرا قرآن می‌فرماید خود را تسلیم کند و نیکوکار باشد و نیکوکار بودن تنها با عمل محقق می‌شود. لذا دین فقط تئوری نیست و انسان باید به آنچه که اعتقاد دارد عمل نماید و اگر در اعتقاد و عمل تسلیم خداوند شد، در آخرت در دارالسلام نزد پروردگار خویش خواهد بود.
حال برای آنکه انسان بتواند با عبودیت در پیشگاه خداوند به این جایگاه عظیم در آخرت برسد باید چه کند؟ چه راه‌هایی برای رسیدن به این جایگاه وجود دارد؟
امیرالمؤمنین علیه السلام بندگی خداوند را در پنج چیز خلاصه نموده‌اند که اگر آنها رعایت شود، راه عبودیت هموار می‌گردد و انسان بهتر می‌تواند این مسیر را طی کند. امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمایند: العبودیةُ خمسةُ اشیاء: خَلاءُ البطْنِ و قرائةُ القرآنِ و قیام اللیل و التضُّرُع عند الصُّبح و البکاءُ من خشْیة الله. بندگی پنج چیز است. شکم خالی (اعتدلال در خوردن)، قرائت قرآن، قیام در شب، تضرع صبحگاهان و گریه از ترس خداوند.
در رابطه با این حدیث می‌توان این نکات را گفت که هرچه معده انسان سبک‌تر باشد قطعا وی بهتر می‌تواند به عبادت و انجام طاعات الهی بپردازد، البته نباید به حدی باشد که ضعف بر وی عارض شود زیرا این گونه هم از عبادت باز می‌ماند، پس باید اعتدلال را رعایت نماید. دوم آنکه بسیار قرآن بخواند و با آن مانوس شود. یکی از مشکلات امروز جامعه شیعه این است که بسیاری از شیعیان با قرآن مانوس نیستند حال آنکه امام علیه السلام یکی از راه‌های عبودیت را قرائت قرآن و انس با آن معرفی می‌کنند. سوم شب زنده داری است. اگر انسان در خوردن اعتدلال داشته باشد خواب او نیز سبک می‌شود و بهتر می‌تواند شب را برای عبادت بیدار بماند. به خصوص ثلث آخر شب برای تقرب به خدا و استغفار به درگاه او بسیار تاکید شده است. چهارم تضرع و گریه به درگاه پروردگار عالم در بین الطلوعین است. بر اساس روایات در این زمان است که رزق معنوی انسان داده می‌شود. و در نهایت می‌توان گفت که گریه از ترس خداوند و عظمت او که تمام عالم در ید قدرت اوست، می‌تواند راهی برای بندگی بیشتر باشد.
در پایان باید گفت که یاران امام حسین علیه السلام با رعایت این نکات، قله‌های ایمان را فتح نمودند و با تسلیم بودن در پیشگاه حجت زمان عبودیت را تحقق عینی بخشیدند.
|