به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
عبدالله بن مطیع
عبدالله بن مطیع بن اسود بن کعب قرشی از بزرگان قریش بود که در زمان حیات پیامبر صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. خانوادهی او از بزرگان و سران قریش بودند و خود از مردان سیاسی اسلام بود. او در منطقهای بین مکه و مدینه زندگی میکرد و مردی بسیار ثروتمند بود.
زمانی که کاروان امام حسین علیه السلام به سمت کوفه میرفتند امام با او دیدار کرده و از او برای رفتن به کوفه دعوت کردند. عبدالله بن مطیع با این که امام را از رفتن به سمت کوفه منع نمود و به ایشان از بی وفایی اهل کوفه هشدار داد ولی همراه امام نشد (مقتل الحسین – خوارزمی- جلد یک).
در واقعهی حره که پس از عاشورا رخ داد و بسیاری از مردم مدینه به دستور سپاه یزید قتل و عام شدند، عبدالله بن مطیع در مدینه بر علیه یزید جنگید ولی سرانجام شکست خورد و یارانش پراکنده شدند. او از مدینه فرار کرد و با یزید بیعت نکرد. پس از فرار به مکه و نزد عبدالله بن زبیر پناه برد.
سال ۶۶ هجری قمری از طرف عبدالله بن زبیر به عنوان والی کوفه منسوب و به کوفه رفت. در آن سالها مختار در شهر کوفه شروع به جمع آوری لشکر برای قیام داشت. عبدالله بن مطیع پس از آنکه از سوی ابن زبیر به استانداری کوفه منصوب گردید، شخصا عهده دار نماز و خراج شد.

عبدالله حارث ازدی گوید: من در مسجد بودم که «ابن مطیع»، استاندار جدید ابن زبیر، وارد مسجد شد و به منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی گفت: «اما بعد، عبدالله بن زبیر امیرمؤمنان، مرا به استانداری شهر شما و مرزهای شما گماشته است و من مأمورم، خراج شما را بگیرم و مازاد خراج را با نظر و رضایت شما و طبق سفارش خلیفه ی اول، و رویه عمر بن خطاب و روش عثمان بن عفان (خلیفه ی سوم) برای مرکز بفرستم. از خدا بترسید و در مقابل حوادث استقامت کنید و با هم اختلاف نداشته باشید، جلوی افراد فرومایه و بی فکر را بگیرید و اگر نگرفتید، پیامد آن متوجه خود شما خواهد بود و خودتان را ملامت کنید نه من را. ابن مطیع مردم را از هر گونه حرکت و جنبش و اظهار مخالفتی برحذر داشت و تهدید کرد و گفت: به خدا قسم هر کسی در دل او فکر عصیان و نافرمانی باشد، مجازات میکنم و افراد منحرف و مشکوک را دستگیر خواهم کرد.
این عمل و رفتار به سیرهی خلیفهی اول و دوم اعتراض مختار را در پی داشت. سرانجام در هنگام قیام مختار، عبدالله بن مطیع با وجود لشکر بیست هزار نفری در مقابل مختار، شکست خورد و شهر کوفه را تسلیم مختار کرد.
عبدالله بن مطیع به مکه باز گشت و در کنار عبدالله بن زبیر به مبارزه با امویان و مختار پرداخت.
سرانجام در سال ۷۳ هجری قمری زمان حملهی حجاج بن یوسف به مکه او به همراه عبدالله بن زبیر کشته و سرش را به شام فرستادند.

|