عبدالله بن مطیع

عبدالله حارث ازدی گوید: من در مسجد بودم که «ابن‏ مطیع»، استاندار جدید ابن ‏زبیر، وارد مسجد شد و به منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی گفت: «اما بعد، عبدالله بن زبیر امیرمؤمنان، مرا به استانداری شهر شما و مرزهای شما گماشته است و من مأمورم، خراج شما را بگیرم و مازاد خراج را با نظر و رضایت شما و طبق سفارش خلیفه ‏ی اول، و رویه عمر بن خطاب و روش عثمان بن عفان (خلیفه‏ ی سوم) برای مرکز بفرستم. از خدا بترسید و در مقابل حوادث استقامت کنید و با هم اختلاف نداشته باشید، جلوی افراد فرومایه و بی‏ فکر را بگیرید و اگر نگرفتید، پیامد آن متوجه خود شما خواهد بود و خودتان را ملامت کنید نه من را. ابن‏ مطیع مردم را از هر گونه حرکت و جنبش و اظهار مخالفتی برحذر داشت و تهدید کرد و گفت: به خدا قسم هر کسی در دل او فکر عصیان و نافرمانی باشد، مجازات می‏کنم و افراد منحرف و مشکوک را دستگیر خواهم کرد.
این عمل و رفتار به سیره‌ی خلیفه‌ی اول و دوم اعتراض مختار را در پی داشت. سرانجام در هنگام قیام مختار، عبدالله بن مطیع با وجود لشکر بیست هزار نفری در مقابل مختار، شکست خورد و شهر کوفه را تسلیم مختار کرد.
عبدالله بن مطیع به مکه باز گشت و در کنار عبدالله بن زبیر به مبارزه با امویان و مختار پرداخت.
سرانجام در سال ۷۳ هجری قمری زمان حمله‌ی حجاج بن یوسف به مکه او به همراه عبدالله بن زبیر کشته و سرش را به شام فرستادند.