پس از فتح خيبر در سال هفتم هجرت و حدود چهار سال قبل از رحلت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله جبرئيل نازل شد و از جانب خداوند دستور فتح فدك را آورد. در اين فرمان تصريح شده بود كه اين اقدام مى‏ بايست توسط شخص پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اميرالمؤمنين عليه‏‌السلام انجام شود، و مسلمانان در آن شركت نكنند.
آن دو بزرگوار، اسلحه‏‏‌ى لازم را برداشتند و اسب‌هاى خود را آماده كردند و در تاريكى شب از لشكر جدا شدند و از خيبر حركت كردند تا به سرزمين فدك رسيدند و كنار قلعه‏‏‌ى آن آمدند. فتح يك قلعه توسط دو نفر كارى بود استثنايى و مى‏‌بايست حساب شده انجام شود، و پشتيبانى خداوند كه هميشه بدرقه‏‏‌ى راه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله بود مسير ماجرا را به سوى پيروزى پيش مى‏‌برد.
مردم فدك كه پيگير اخبار فتح خيبر بودند و روز قبل خبر فتح آن قلعه‏‏‌ى عظيم را دريافته بودند، از وحشت به قلعه پناه برده و درهاى آن را محكم بسته بودند و شبى سراسر اضطراب را مى‏‌گذراندند.
در چنين شرايطى كه بر داخل قلعه حكم‌فرما بود، پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اميرالمؤمنين عليه‌‏السلام به پاى قلعه رسيدند و بصورت عادى هيچ راهى براى نفوذ به قلعه وجود نداشت. از سوى ديگر نبايد افراد داخل قلعه وجود كسى را بيرون قلعه احساس مى‌‏كردند.
تصميم بر آن شد كه مخفيانه از ديوار قلعه بالا روند و بر فراز آن با صداى بلند اذان بگويند. در اين صورت اهل قلعه خود را در محاصره ديده و قلعه را فتح شده خواهند پنداشت. آن‌گاه است كه تصميم بر فرار مى‏ گيرند و براحتى مى‌‏توان اقدامى بزرگ را به انجام رساند.
اميرالمؤمنين عليه‏‌السلام بر كتف پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله قرار گرفت و سپس حضرت برخاست و او را با خود بلند كرد، و با معجزه‏‏‌ى الهى اميرالمؤمنين عليه‏‌السلام از ديوار قلعه‏‏‌ى فدك بالا رفت. آن‌گاه كه بر فراز ديوار قرار گرفت، رو به اهل قلعه اذان گفت و صداى تكبير بلند نمود.
مردم قلعه‏‏‌ى فدك كه گمان مى‏ كردند سربازان مسلمان بر فراز قلعه هستند، فرار كنان رو بسوى درب قلعه نهادند و آن‌را باز كردند و از آن خارج شدند تا در زمين‌هاى بيرون قلعه پراكنده شوند. اميرالمؤمنين عليه‌‏السلام از ديوار قلعه پايين آمد و با پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله كه بيرون قلعه منتظر بود در مقابل آنان قرار گرفتند و با آنان درگير شدند و هيجده نفر از بزرگان آنان بدست اميرالمؤمنين عليه‏‌السلام به قتل رسيدند و در نتيجه بقيه تسليم شدند.
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله خود و فرزندان آنان را اسير نمود و غنائم را همراه آنان به مدينه آورد.


فدك، ملك شخصى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله عنوان مقاله‌ی بعدی می‌باشد.