«فَهُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ، الْمُتْقِنُ الصَّنْعَةِ ،الْحَسَنُ الصَّنِيعَةِ»

«پس اوست «الله» که معبودی جز او نیست؛ همو که صُنعش استوار است و ساختمان آفرینشش زیبا.»
گفته شد که خداوند بدون مثال، بدون کمک، بدون زحمت، بدون فکر و رویه، آفرینش را ایجاد و خلق‌کرده است. «فَهُوَ اللهُ»: آن خالق، اَللهاست.
«اَلله» یعنی خدای مستور از حواس و مورد حیرت معبود. «اَلله» همان «الإلاه» است. هم «الإلاه» را و هم «الولاه» را برای «الله» گفته‌اند.
«الإلاه» یعنی کسی که همه‌ی موجودات به او پناه می‌برند. «الولاه» یعنی کسی که همه‌ی موجودات در او واله، شیدا و حیران هستند. انسان وله و شیدایی را هنگامی پیدا می‌کند که فکرش نتواند احاطه پیدا کند. پس این خدایی که خلقتش نه کمک دارد، نه ماده دارد، نه زحمت دارد و نه حیله و فکر دارد، «اللهُ» است.
«اَلَّذی لَا اِلهَ اِلّا هُوَ» : اللهفقط اوست. این‌که «لَا اِلاهَ اِلّا هُوَ» را معبودی جز او نیست معنا می‌کنند، صحیح نیست؛ بلکه باید بگوییم: خدایی جز او نیست.
این الله «الْمُتْقِنُ الصَّنْعَةِ» است. کسی است که صنعت و مخلوقاتش را اتقان و محکم کرده. همه‌چیز در جای خودش است و آفرینش او فترت و سستی ندارد.
خدا متقن است، یعنی محکم آفریده است. «اَلحَسَنُ الصَّنیعَةِ»: ضمن این‌که ساخته‌ی خدا محکم است، زیبا هم هست. بعضی از ساختمان‌ها محکم است، ولی زیبا نیست؛ امّا آفرینش و صنعت خدا، هم اتقان دارد و هم زیباست.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه