«اَلَّذِی ذَکَرَهُ اللهُ فی سُورَةِ یس: ﴿ وَ کُلَّ شَیءٍ أَحْصَیناهُ فی إِمامٍ مُبینٍ ﴾(1)»
«که خداوند در سوره‌ی یاسین از او گفت و گو کرده : ﴿ و علم هر چیز را در امام مبین برشمردیم ﴾.»
این علی، همان است که خداوند او را در سوره‌ی یاسین این‌گونه یادکرده: «وَ کلَّ شَیءٍ» را احصا کردیم در «اِمَامٍ مُبِینٍ». احصا، به معنای داشتن علم جزئی است.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند تمام علمم را به‌طور کلّی و جزئی به امام مبین دادم؛ لذا جزئیات هیچ‌چیزی نیست، مگر این‌که علمش پیش امام مبین است.
«کلَّ شَیءٍ»شامل هم کلیات می‌شود و هم جزئیات؛ مثلاً تعداد نوترون‌های زمین، تعداد کهکشان‌ها، فراگیری کهکشان‌ها نسبت به موجودات دیگر، تعداد برگ‌های درختان و ... در وجود امام مبین احصا شده و به جزئیات هم علم دارد. چیزی نمی‌ماند مگر این‌که دانش آن در امام مبین است.
ویژگیِ دانش الاهی این است که دانش با توانایی مساوی است، برخلاف علوم اکتسابی که علم یک‌چیزی است و قدرت چیز دیگر. در علوم الاهی، علم و قدرت باهم مساوی هستند و هر جا که علم برود، قدرت هم آنجاست.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
منابع
1) یس(36):12.
