«وَلا تَأخُذُهُ فی اللهِ لَوْمَةُ لائِمٍ»
«و هرگز نکوهشِ نکوهش‌گران او را از کار خدا بازندارد.»
این از آن صفاتی است که فردِ اکمل و فاتح قلّه‌اش امیرالمؤمنین علیه‌السّلام هستند و برای ایشان یک نشان است؛ البتّه در مراحل پایین‌ترش هم انسان‌های معمولی می‌توانند طیّ طریق کنند. هنگامی‌که انسان درراه خدا قرار گرفت و تصمیم گرفت که راه خدا را طی کند، ملامتِ ملامت کننده‌ها در او اثر نمی‌کند.
از دیرباز تا حال، یکی از بزرگ‌ترین ابزارها برای تضعیف دین مردم، این است که مردم تحت تأثیر سخنان مخالفان بودند. مردم یا برای حفظ آبرویشان و یا روحاً تحت تأثیر قرار می‌گرفتند؛ امّا امیرالمؤمنین علیه‌السّلام این خصوصیت را داشتند که هیچ ملامت کننده‌ای در ایشان اثر نکند.
این جمله به‌طور غیرمستقیم تذکری به مردم است که اگر کسی امام داشته باشد، مأموم هم باید مانند امام خودش این‌چنین باشد. آن‌قدر استوار و استقامت داشته باشد که درراهی که طی کرده، ملامتِ ملامت کنندگان در او تأثیر نکند.
انسان گاهی ممکن است در یک فضایی قرار گیرد که با ملامت کنندگان مواجه شود؛ اگر آن‌جا صبر و تحمل کرد، نتیجه‌ی مطلوب خواهد گرفت.
اگر در اقلیت بودیم و دینمان را حفظ کردیم، کار مهمی انجام داده‌ایم. اگر گناهی در بین دوستان، فامیل و خانواده شایع بود و ما آن گناه را به خاطر خدا ترک کردیم و ملامت آن‌ها در ما اثر نکرد، کاری کرده‌ایم. لذاست که این صفت، صفت بسیار مهم است و از امتیازات بارز امام امیرالمؤمنین علیه‌السّلام است.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
