«وَالَّذی کانَ مَعَ رَسُولِ اللّهِ وَ لا أَحَدَ یَعْبُدُاللّهَ مَعَ رَسُولِهِ مِنَ الرِّجالِ غَیْرُهُ»
«تنها او همراه رسول خدا عبادت میکرد و جز او از مردان کسی چنین نبود.»
یکی از افتخارات امیرالمؤمنین علی علیهالسّلام این است که از اوّلین لحظهای که پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله مبعوث به رسالت شدند، همراه ایشان بوده و تا آخرین لحظه مؤمن و مبلّغ ایشان بودند. این مطلب را پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله دو گونه بیان فرمودند.
ایشان در یک جمله فرمودند: «أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِاللهِ وَ رَسُولِهِ لَمْ یَسْبِقهُ إلَی الْإیمانِ بی أحَدٌ»: قبل از او کسی ایمان نیاورده است.
در این جمله میفرمایند: «وَالَّذی کانَ مَعَ رَسُولِ اللهِ وَ لا أحَدَ یَعْبُدُاللهَ مَعَ رَسُولِهِ مِنَ الرِّجالِ غَیرُهُ»: او همراه با رسول خدا بود، حمایتکننده از حضرت بود، همراه با حضرت «اَلله» را عبادت میکرد و غیر از او تا مدّتها از مردان، کسی همراه با رسول خدا صلیالله علیه و آله نبود.
ایمان کسی که به خدا و رسول خدا صلیالله علیه و آله ایمان بیاورد - قبل از اینکه فرد دیگری ایمان بیاورد - به خاطر طمع تشکیل حکومت و رسیدن به دستگاه و تشکیلات نبوده؛ بلکه ایمانش واقعی بوده است. تنها کسی که از مردان اینچنین بوده، امیرالمؤمنین علی علیهالسّلام هستند و از زنان، حضرت خدیجهی کبری سلامالله علیها بودهاند.
شخص سوم، «زید بن حارثه» غلام آزادشدهی حضرت خدیجه سلامالله علیها بود که به پیامبر اکرم صلیالله علیه و اله بخشیده بودند. اهل تسنن نوشتهاند کسانی بودند که مدّتی مشرک بودند و بتپرست؛ امّا پسازاینکه اسلام آمد، ایمان آوردند.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه