شرح جمله ای از خطابه ی غدیر
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
وَ اَنا اُبَيِّنَ لَكُم سبَبَ هذِهِ الآية: اِنَّ جَبرئيلَ هَبَطَ اِلَيَّ مِراراً ثَلاثاً يَأمُرُنی عَنِ السَّلامِ رَبّی - وَهُوَالسَّلامُ - اَنْ اَقومَ فی هذا الْمَشهَدِ.فَاُعلِمَ كُلَّ أبيَضَ وَ أسْوَدَ: أنَّ عَلِیَّ بنَ أبی طالِبٍ أخی وَ وَصِيّ وَ خَليفَتی عَلَی أُمَّتی وَ الإمامُ مِن بَعدی وَ الإمامُ مِن بَعدی ، الَّذی مَحَلُّهُ مِنّی مَحَلُّ هارونَ مِنْ موسی
و اكنون سبب نزول آيه را بيان مىكنم: همانا جبرئيل از سوى سلام، پروردگارم - كه تنها او سلام است - سه مرتبه بر من فرود آمد و فرمانى آورد كه در اين مكان به پاخيزم و به هر سفيد و سياهى اعلام كنم كه علىّ بن ابىطالب، برادر و وصىّ و جانشين من در ميان امّت و امام پس از من است. هم و كه جايگاهاش نسبت به من، به سان هارون نسبت به موسى است.
در این بخش پيغمبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ می فرمايد: كه خداوندِ سلام چند بار توسط جبرئيل به من امر كرد كه در اينجا بايستم و به مردم اعلام كنم: وقتی می‌خواستند بگويند به تمام مردم گفتند، تمام سفيدها و سياه‌ها، سفيد پوستها و سياه پوستها كه در آن زمان مخصوصاً در عربستان مخلوط بودند): أنَّ عَلِیَّ بنَ اَبی طالِبٍ اَخی وَ وَصِيّ وَ خَليفَتی كه علیّ ابن ابی طالب عَلَیهِ السّلام برادر من و وَصیّ من و جانشين من، بر امّت من است. اين 3 واژه و 3 لقب أميرالمؤمنين علیه السلام، "اخوّت"، "وصايت" و "خلافت" مخصوص است.
اگرچه هركدام از اين واژه ها بقيه ی معانی را می تواند در برگيرد، ولی تاكيد روی 3 واژه است، واژه امامت را نیز كه بعد آمده است، وقتي كنار هم قرار دهیم، همه ابعاد مختلف شخصيت أميرالمؤمنين عَلَیهِ السّلام را می‌رساند و هيچ كدام از ابعادِ جانشينیِ أميرالمؤمنين عَلَیهِ السّلام جا نمی‌ماند.
کلمه "اخوّت" به معنای بسيار نزديكی است. بکار بردن کلمه برادر همانند آن است که گويا در يك خانواده، از يك پدر و مادر و با یکدیگر، هم حق هستيم و حقوقمان با برابر و مساوی است. در اصطلاح همه ی فرهنگ ها، وقتي مردي به مرد دیگری مي‌خواهد بگويد که خيلي باهم نزديك هستيم، مي‌گويد "برادر". اين نکته در تمام فرهنگ ها است و يك مسئله ی فطري است.
"وصِيّ" يعن وصیّ من است. وصيت مي‌تواند بُرد مختلفي داشته باشد و اندازه ی مختلفي داشته باشد. وصيّت در علم، وصيّت در صياصت، وصّيت در سياست، وصيّت در اجتماع، وصيّت در كار، وصيّت در حدود محدود. من به شما وصيّت مي‌كنم درباره ی كتابخانه‌ام.
وصيّت مي‌كنم درباره ی خطابه ی غدير. امّا پيغمبر اكرم صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ می فرمايد: "وَصِيّ"، وصیّ من است.
لذا تمام شئوني كه به رسالت پيغمبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ مربوط مي‌شود، اميرالمؤمنين عَلَیهِ السّلام وَصیّ آن شئون هستند اعم از شئون شخصي و اجتماعی.
زیرا رسول دارای يك شنل رسالت و يك شنل فردي است، كه اين شنل رسالت روي شنل فردي است.
وقتي مي‌گوييم وَصِيّ يعني تمام بُردهای وصيّت را شامل مي‌شود.
" وَ خَليفَتی عَلی اُمَّتی" توضيح بعد از "وَصِيّ" هست. جانشين من است بر امّت من. يعنی امّت من هرچه از من می‌خواستند، اميرالمؤمنين علیّ عَلَیهِ السّلام ، آن را برآورده ميكند. از این جهت است که شيعه يعني كسي كه معتقد است از اميرالمومنين تا امام زمان عَلَیهِم السّلام، جانشين پيغمبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ در همه ی ابعاد شخصيتِ پيامبرند صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ، جز در قانون آوری، البته پيغمبر اكرم صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ قانون گذار نيستند، قانون گذار فقط خداست كه به آن می گويند: "شارِع مقدس" و پيغمبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ قانون آور است. اميرالمؤمنين عَلَیهِ السّلام جانشين پيغمبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ هستند در تمام ابعاد شخصيتِ پيغمبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ الاّ در قانون آوری.
" والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه "
|
تاریخ درج: 01/08/1392 | کد مطلب: 15 | تعداد نظرات: 2 | تعداد بازدید: 2341