شرح 3 دقیقه ای
|
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
وَ اَنا اُبَيِّنَ لَكُم سبَبَ هذِهِ الآية: اِنَّ جَبرئيلَ هَبَطَ اِلَيَّ مِراراً ثَلاثاً يَأمُرُنی عَنِ السَّلامِ رَبّی - وَهُوَالسَّلامُ - اَنْ اَقومَ فی هذا الْمَشهَدِ.
فَاُعلِمَ كُلَّ أبيَضَ وَ أسْوَدَ: أنَّ عَلِیَّ بنَ أبی طالِبٍ أخی وَ وَصِيّ وَ خَليفَتی عَلَی أُمَّتی وَ الإمامُ مِن بَعدی وَ الإمامُ مِن بَعدی، الَّذی مَحَلُّهُ مِنّی مَحَلُّ هارونَ مِنْ موسی
و اكنون سبب نزول آيه را بيان میكنم: همانا جبرئيل از سوى سلام، پروردگارم - كه تنها او سلام است - سه مرتبه بر من فرود آمد و فرمانى آورد كه در اين مكان به پا خيزم و به هر سفيد و سياهى اعلام كنم كه علی بن ابیطالب، برادر و وصىّ و جانشين من در ميان امّت و امام پس از من است. همو كه جايگاهاش نسبت به من، به سان هارون نسبت به موسى است.
پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرمايند: خداوندِ سلام توسط جبرئيل چند بار به من امر كرد که، در اين جا بايستم به مردم و اعلام كنم كه: "كُلَّ أبيَضَ وَ أسوَدَ". "تمام سفيد پوست ها و سياه پوست ها"- مرسوم بود که وقتی می‌خواستند بگويند به تمام مردم می گفتند تمام سفيدها و سياه‌ها (سفيد پوست ها و سياه پوست ها) - اعلام می كنم : " أنَّ عَلِیَّ بنَ اَبی طالِبٍ اَخی" كه علیّ ابن ابی طالب علیه السلام برادر، وَصیّ و جانشين بر امّت من است.
سه واژه و سه لقب كه برای أميرالمؤمنين علیه السلام ذکر شده است يكی "اخوّت" است، يكی "وصايت" است و يكی "خلافت".
اگرچه هركدام از اين ها بقيه ی معانی را می تواند در برگيرد ولی تاكيد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روی اين 3 واژه است، اگر واژه امامت هم كه بعد آمده است كنار هم بچينيم و پازل كنيم، همه ابعاد مختلف شخصيت أميرالمؤمنين علیه السلام را می‌رساند و هيچ كدام از ابعادِ جانشينیِ أميرالمؤمنين علیه السلام جا نمی‌ماند.
"اخوّت" به معنای نزديكی بسيار است که گويا در يك خانواده و از يك پدر و مادر هستيم. باهم برادریم مثل اين كه هم حق هستيم.
حقوق مان با هم برابر و مساوی است. گويا برادری اين گونه است و در اصطلاح همه ی فرهنگ ها وقتي يك شخص به شخص دیگری مي‌خواهد بگويد خيلي نزديك به هم هستيم، مي‌گويد: "برادریم". اين در تمام فرهنگ ها است و اين يك مسئله ی فطري است.
"وصِيّ" يعنی امین؛ صاحب اختیار، زمام دار است. وصيت مي‌تواند دامنه و اندازه های مختلفي داشته باشد. وصيّت در علم، وصيّت در مال، وصّيت در سياست، وصيّت در اجتماع، وصيّت در كار و وصيّت در ابعاد محدودتر؛ بطور مثال من به شما وصيّت مي‌كنم درباره ی كتابخانه‌ام. وصيّت مي‌كنم درباره ی خطابه ی غدير.
امّا پيغمبر اكرم می فرمايد: "وَصِيّ امت من"، که قولا و عملا تمام شئوني كه به رسالت پيغمبر مربوط می باشد، اميرالمؤمنين علیه السلام وَصیّ شأن هستند که شامل تمام شئون شخصي هم می شود. چون رسول يك جایگاه رسالت دارد. جایگاه یا منشی فردي که رسالت روي آن استوار است.
وقتي مي‌گوييم: وَصِيّ يعني تمام بُردهای وصيّت را شامل مي‌شود -همه چيز را- " وَ خَليفَتی عَلی اُمَّتی" - جانشين من است بر امّت من- توضيح بعد از "وَصِيّ" هست. ، يعنی امّت من هرچه از من می‌خواستند، اميرالمؤمنين علیّ علیه السلام آن را برآورده مي كند و اين است كه در تعريف شيعه، ما اين گونه مي‌گوييم؛ همه بدانند شيعه يعني كسي كه معتقد است از اميرالمؤمنين علیه السلام تا امام زمان علیه السلام جانشين پيغمبر هستند، در همه ی ابعاد شخصيتِ پيغمبر جز در قانون آوری.
قانون گذار فقط خداست كه به آن می گويند: "شارِع مقدس" حتی پيغمبر اكرم صلی الله و علیه و آله و سلم نیز قانون گذار نيستند، بلکه ایشان قانون آور است.
اميرالمؤمنين علیه السلام و دیگر امامان، جانشين پيغمبر هستند در تمام ابعاد شخصيتِ پيغمبر، إلّا در قانون آوری.
" والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه "
|
تاریخ درج: 30/09/1392 | کد مطلب: 1 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 2190