|
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
اشعار صغير اصفهاني بخش چهاردهم
فَمَنْ شَكَّ في ذالِكَ فَقَدْ كَفَرَ كُفْرَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولي وَ مَنْ شَكَّ في شَيْءٍ مِنْ قَوْلي هذا فَقَدْ شَكَّ في كُلِّ ما أُنْزِلَ إِلَيَّ، وَ مَنْ شَكَّ في واحِدٍ مِنَ الْأَئمَّةِ فَقَدْ شَكَّ فِي الْكُلِّ مِنْهُمْ، وَ الشَاكُّ فينا فِيالنّارِ. مَعاشِرَ النّاسِ، حَبانِيَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهذِهِ الْفَضيلَةِ مَنّاً مِنْهُ عَلَيَّ وَ إِحْساناً مِنْهُ إِلَيَّ وَ لا إِلاهَ إِلاّ هُوَ، أَلا لَهُ الْحَمْدُ مِنِّي َابَدَ الْآبِدينَ وَ دَهْرَ الدّاهِرينَ وَ عَلي كُلِّ حالٍ. مَعاشِرَ النّاسِ، فَضِّلُوا عَلِيّاً فَإِنَّهُ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدي مِنْ ذَكَرٍ و أُنْثي ما أَنْزَلَ اللَّهُ الرِّزْقَ وَ بَقِيَ الْخَلْقُ. مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَيَّ قَوْلي هذا وَ لَمْ يُوافِقْهُ
کند هر که شک کافر است آنچنان ***** كه بودند در جاهليت کسان
هر آنکس که در جزئي از اين کلام ***** شک آرد شک آورده در آن تمام
شک آرنده در کل تبليغ من ***** به تحقيق دارد در آتش وطن
بدانيد مردم که بر من خدا ***** بداد اين فضيلت بمحض عطا
بمن کرده لطفي چنين بي غرض ***** که او احسان او را نباشد عوض
نباشد خدائي بجز آن خدا ***** که دايم زمن باد بر او ثنا
مرا حضرتش ملجا و مأمن است ***** سپاسش به هر حال ورد من است
دهيد اي گروه از پي سروري ***** علي را بهر برتري، برتري
که بعد از من است افضل آن پاکجان ***** زخلق از اُناث و ذکور جهان
بما رزق نازل کند کردگار ***** بما آفرينش بود برقرار
يقين است ملعون و مغضوب حق ***** بدين قول هر کس زند طعن و دق
|