![Title]( "Title")
کریم اهل بیت
|
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
کریم اهل بیت
ای امتداد سوره ی کوثر خوش آمدی ای روشنای قلب پیغمبر خوش آمدی
از مقدم تو فاطمه مادر خطاب شد لفظ ابولحسن لقب بو تراب شد (عمار یاسر)
سه سال بود که مسلمانان به مدینه هجرت کرده و سختی ها ومشکلات هجرت و فشار کفار را تحمل کرده بودند. مدینه، با آغوش باز آن ها را پذیرفته بود و به عطر حضور خاندان رسالت به خود می بالید. این بار زمزمه ی تولد غنچه ای از خاندان نبوت در گوش شهر پیچید.
مدینه یکپارچه شور و هیجان شد، چرا که قرار بود وطن نوزاد اهل بیت علیهم السلام شود. قرار بود از آن پس نه تنها میزبان، که خانه و وطن خاندان پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم شود.
ماه رحمت خداوند بود و بدر ماه، در آسمان نور افشانی می کرد. در پشت ظاهر آرام شب، غوغایی بر پا بود. لطف خداوندی مقررکرده بود که در آن شب نعمت بر جهانیان کامل گردد. شب به نیمه نرسیده بود که خورشید امامت از شرق مهربانی ها طلوع کرد. اولین نواده ی نبوت و نخستین فرزند امامت پا به جهان گذاشت.
دل پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم از شنیدن خبر میلادش شاد گشت و به درگاه خداوند بزرگ سپاس گفت. در نام گذاری اش کسی بر خدا پیشی نگرفت که او هدیه ای الهی بود. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم نام یگانه اش را از دست جبرئیل امین گرفت و او را حسن علیه السّلام نامید که از نام های بهشتی است و در زمان جاهلیت سابقه نداشته است. (1)
سپس در گوشش نغمه ی حق را زمزمه کرد. این گونه خانه ی علی علیه السّلام و فاطمه سلام الله علیها غر ق در شادی تولد نخستین فرزند شد و مدینه بالید به مولودی که شهر را نورانی کرده بود.
از نسل نور بود و نشان از نبوت داشت. راهنمای بشریت بود. غنچه ای بود که در باغ فاطمه سلام الله علیها روییده بود.
از مادری که اسطوره ی صبر و بزرگی است چه می توان انتظار داشت جز مولودی که پرچم دار صبر و مقاومت والگوی جهانیان است؟
و فرزند علی علیه السّلام، شیر مرد اسلام بود. همچو پدر دلاورش، وجود پر برکتشان آرام بخش دل های دردمند و پناهگاه مستمندان و تهیدستان و نقطه ی امید در ماندگان بود و در پیشگاه کرم و بخشش، بی همتا بود؛ چنان که تا به امروز تاریخ او را کریم اهل بیت می نامند. (2)
اینک در نیمه ی ماه رمضان و در آستانه ی تولدت، دست های نیازمان را به سوی دامان کریمانه ات دراز می کنیم. تویی که تمام زندگی ات را بارها به نیازمندان بخشیده ای، (3) تویی که سفره ی کرامتت همیشه باز است، تویی که از نسل نور و زاده ی خورشید و از تبار هدایت هستی.
تویی که هرگز نیازمندی از در خانه ات ناامید باز نگشته است. ای کریم اهل بیت؛ نا امیدمان مکن و نجاتمان ده.
منابع:
1.ملحقات احقاق الحق _حیات امام حسن علیه السّلام
2.بحار النوار _علامه مجلسی
3.منتهی الا مالف _شیخ عباس قمی
|
تاریخ درج: 16/04/1393 | کد مطلب: 18 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 2257