![Title]( "Title")
پاسخ یک سوال
|
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
متن سوال
ماه خوبی بود. . . . . ای کاش اوهم بگوید مهمان خوبی بود!
سلام؛ با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما به در گاه الهی. واقعا رمضان یک فرصت طلایی برای پربار شدن توشه ی معنوی یک ساله است.
شبهای قدر، ناله های سحر، توبه و انابه ها و. . . اما این چند روز آخر، یک سؤالی بدجور ذهن مرا به خودش مشغول کرد و اونم اینه که:
مگر ما معتقد نیستیم که ائمه علیهم السّلام معصوم اند؟ یعنی حتی ترک اولی هم مرتکب نمی شوند و فکر گناه نمی کنند و اصلا مطلع اند که جایگاه شان بهشت الهی است و خدا از آنان راضی است؟ پس چرا اینقدر در دعاها و مناجاتشان با خدا از توبه و ترس از مرگ و ... سخن می گویند؟
مگر نه این است که أمیرالمؤمنین علیه السّلام قسیم النّار و الجنّه هستند؟ پس چرا وقتی که پیامبر صلّی الله علیه و آله خبر شهادت ایشان را می دهند می گویند آیا در آن لحظه ایمان من در سلامت است؟ مگر شیطان می تواند بر آنان غلبه یابد؟؟؟
لطفا یک تعریف درست و حسابی از عصمت ارائه دهید و یک جواب مشروح و قانع کننده به این پرسش.
راستی ویژه نامه های جدیدتون جالب و خواندنی بودند. موضوعات خوبی را انتخاب کردید. موفق و پیروز باشید.
متن پاسخ
با سلام و آرزوی تداوم توفیق بندگی خالصانه در ماه های آینده
معنای عصمت:
ائمه علیهم السّلام دارای عصمت علمی و عملی هستند؛ یعنی درمقام علم و عمل و در تمام مراتب وجودی، مصون از هر گونه خطا و اشتباه می باشند.
عصمت پيامبران و ائمه اطهار علیهم السّلام بدين معنا نیست که عوامل معصيت در وجودشان نيست و قدرت به ارتکاب گناه ندارند يا خداوند مجبورشان مي کند که گناه نکنند؛ بلکه آنان مانند ساير انسان ها از نيروي شهوت و ساير نيروهاي فطري برخوردارند ولي در عين حال، از روي علم و اختيار و اراده، مرتکب گناه
نمي شوند. ایشان به خاطر ايمان قوي و شهود کامل واقعيات و حقايق جهان غيب، زشتي گناهان و کيفرهاي اخروي و آثار دنيوي آن ها را با چشم باطن مشاهده
مي کنند، به همين جهت با اراده و اختيار از ارتکاب گناه اجتناب مي ورزند.
پس نکته ی مهم در بحث عصمت این است که عصمت آن ها هیچ منافاتی با اختیار و قدرت آن ها بر معصیت ندارد؛ بلکه آن بزرگواران با وجود این که اختیار دارند و می توانند گناه کنند، آن را ترک می کنند و البته همین، سبب فضل و برتری آن ها بر دیگران می باشد.
استغفار در عین عصمت:
اما چرا ائمه با وجود عصمت، تقاضای بخشش از خداوند دارند؟ در پاسخ باید گفت که گناه و استغفار مراتبی دارد.آن مرتبه از گناهی که معصومین از آن استغفار
می کنند، ما انسان های عادی قادر به درک آن نیستیم. (حسنات الابرار سیئات المقربین).
یکی از این موارد میتواند شدت یاد خدا باشد. معصوم علیه السّلام در لحظاتی که سرگرم سخن گفتن با دیگران است یا با افراد بی دین و ملحد ارتباط دارد، با آن لحظاتی که در نماز، توجه کامل به خداوند دارد و مشغول راز و نیاز است قابل مقایسه نیست و این کمبود را معصوم برای خود غفلت از خدا و گناه می داند و از آن طلب آمرزش می کند وگرنه ایشان از هر گناه کبیره و صغیره و مکروهی معصوم اند.
علت نگرانی ائمه علیهم السّلام؛
ائمه علیهم السّلام، یک نکته را هیچ گاه فراموش نمی کردند و ما نیز باید آن را نصب العین خود قرار دهیم و آن این است که ایشان و ما، همگی بنده ی خداوند متعال هستیم و هر چه داریم از خداست. حق تعالی، هر لحظه به ما حیات می بخشد، هر لحظه به ما توفیق بندگی عنایت می کند، هر لحظه خیرات و برکات خود را بر ما نازل می سازد و اگر لحظه ای ما را به خودمان واگذارد و توفیق بندگی را از ما بگیرد، دچار لغزش می شویم.
درست است که مقام ائمه علیهم السّلام نسبت به ما بسیار بالا و دست نایافتنی است، اما ایشان هم در مقابل خداوند، بنده هستند و خود را مشمول عنایت مداوم پروردگار می دانند و نگرانند که خداوند، لحظه ای عنایت خود را از ایشان بردارد.
پس نگرانی ایشان از حسن عاقبت، به دلیل توحید بالای ایشان و درک عظمت و قدرت باری تعالی است.
خدانگهدار
|
تاریخ درج: 01/07/1393 | کد مطلب: 8 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1906