آیا می دانید؟
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
انگیزه ی غیبت 2
یکی از انگیزه های پنهان زیستی و رازهای غیبت حضرت حجّت سلام الله علیه و به عبارت بهتر طبق روایات یکی از حکمت های غیبت این است که اگر حضرت مهدی علیه السّلام غایب نمی شد قطعاً او را می کشتند چنانکه پدران بزرگوارش را نیز به شهادت رساندند و امامان معصوم را پس از رسول مکرّم اسلام یکی بعد از دیگری در نهایت قساوت و بی رحمی، یا با زهر و یا با شمشیر به شهادت رساندند.
خداوند غیبت امام دوازدهم را سدّی در برابر ستمگران قرار داد تا حیات و طول عمر آن حضرت را نگهبان باشد و به او فرمان نهان زیستی داد تا زمامداران خودکامه ای مانند معتمد و معتضد عبّاسی و نیز سایر ظالمان و ابر قدرت های جهان که در هر دوران برای تحکیم پایه های قدرت شیطانی خود به خون وی تشنه اند و برای دستگیری و قتلش از پای نمی نشینند نتوانند آن پیشوای یگانه را از بین ببرند.
مگر امیر المومنین حضرت علی علیه السّلام را نخستین جانشین راستین پیامبر صلی الله و علیه و آله بود مظلومانه نکشتند؟!
مگر در محراب عبادت شمشیر بر فرقش ننهادند؟! مگر در مسجد و در حال سجده محاسن و صورتش را به خون سرش رنگین نساختند؟! سبب قتلش چه بود؟
آیا جز حق سخنی گفته بود؟ آیا به عدالت رفتار نمی کرد؟! چرا او را به شهادت رساندند و شیعیان و دوستانش را به شکنجه، زندان، تبعید و اعدام محکوم نمودند؟!
چرا سال های طولانی، امامان جمعه و جماعت وابسته به دربار و جیره خواران حکام اموی، بر فراز منبرها و در مجامع مسلمان ها زبان به لعن و دشنامش گشودند؟!
چون مردم عهد امامت را پایمال کردند و به جای اطاعت و حمایت از امام زمانشان، به هوسرانی و هوی پرستی و دنیا گرایی پرداختند و شیفته ی مال و مقام شدند.
مگر امام مجتبی علیه السّلام دومین وصیّ پیامبر صلی الله علیه و آله را با زهر مسموم نساختند و جنازه اش را پس از شهادت، آماجِ تیرهای کینه و حسد و نفاق قرار ندادند؟! چرا به نابودی آن حضرت اقدام کردند؟!
زیرا آن ها که مدعی دوستی و حمایتش بودند از معاویه پول گرفتند و امام را تنها گذاشتند و دین به دنیا فروختند و میثاق ولایت را شکستند.
مگر سوّمین امام معصوم را که پیامبر صلی الله و علیه و آله درباره اش فرموده بود: (حُسینٌ مِنّی و انا مِن حُسین) در کربلا با لب تشنه نکشتند؟!
این چه ظلم و جنایتی بودکه یزید و یزیدیان به اسم اسلام و خلافت اسلامی مرتکب شدند و سپس بر خود بالیدند و جشن پیروزی گرفتند؟!
مگر چهارمین و پنجمین و ششمین جانشین پیامبر را مسموم ننمودند؟ و مگر سیدالسّاجدین علیه السّلام را که الگوی بزرگ زهد و عبادت بود و باقر العلوم علیه السّلام را که بیان کننده ی معارف وحیانی و علوم ربّانی بود و صادق آل محمّد علیه السّلام را که پرچم دار مکتب نبوی و دانش علوی بود نکشتند؟!
مگر هارون عباسی امام هفتم علیه السّلام را پس از سال ها زندان و شکنجه، زهر نداد و به شهادت نرساند؟!
مگر مامون و معتصم عباسی برای حفظ قدرت و ریاست شان حضرت امام رضا و امام جواد علیهما السّلام را مسموم و شهید ننمودند؟!
مگر امام دهم و یازدهم را از مدینه به سامرّا تبعید نکردند و بعد از آن همه رنج و اذیت، آن حجّت های الهی را که ترجمان وحی بودند از بین نبرند تا یکّه تاز حکومت و سلطنت باشند؟! چرا متوکل عباسی مرقد سیدالشهدا علیه السّلام را در کربلا ویران ساخت و معتز حضرت هادی علیه السّلام را به قتل رساند؟!
چرا معتمد عباسی حضرت عسکری علیه السّلام را مسموم نمود و سپس تمام نیروهایش را بسیج کرد تا فرزندش، مهدی موعود را نیز دستگیر کند و نابود گرداند؟!
اگر حضرت مهدی علیه السّلام غائب نمی شد به همان انگیزه ای که خوارج و یزیدیان و عباسیان، نیاکان پاک و بزرگوارش را که سفیران الهی و اوصیای نبوی بودند به شهادت رساندند او را نیز مظلومانه می کشتند و براین جنایت و کار پلید خود جشن می گرفتند و خویش را پیروزمند جهان و یگانه ابرقدرت بلامنازع زمین معرفی می کردند.
 |
تاریخ درج: 17/09/1393 | کد مطلب: 16 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 2096