مقاله مناسبتی
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
بشارتی سرخ
به رهروان هدایت زحق رسیده خبر که روی دست محمد عیان چراغ هدی است
از مدینه بوی بهشت به مشام می رسید و بال های بزرگ جبرئیل بر شهر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم سایه افکنده بود .
فرشتگان اجازه ی حضور بر زمین گرفته بودند و برای عرض تبریک گروه گروه به درب خانه ی ولایت می رفتند.
زمین مدینه بر آسمانیان فخر می فروخت و کوچه های مدینه غرق شادی و سرور بود چرا که درهای رحمت خداوند بر اهل زمین و آسمان گشوده شده بود .
خانه ی کوچک امیر المومنین علی علیه السلام در سومین روز شعبان میزبان کودکی بزرگ بود.
کودکی که به یمن حضورش، آسمان ها را آذین بسته بودند و ملائک صف به صف ایستاده در بهشت شکرگذار و تسبیح گوی خداوند به خاطر این نعمت بودند.
به برکت وجودش به امر خداوند فرشته ی دوزخ آتش جهنم را بر اهلش خاموش کرده بود.(1)
وجود کودک نه تنها بر اهل خاک موجب برکت و شفاعت بود که افلاکیان نیز به امید شفاعتش بر بام خانه ی دختر رسول خدا علیهما السلام می نشستند و بال
می سائیدند. کودکی که فرشتگان بال سوخته به امید شفاعتش خود را به مدینه و درِ خانه ی امیر المومنین علیه السلام می رساندند و به برکت لبخندش بخشیده می شدند و با غبار گهواره اش آزاد می گشتند.(2)
دومین میوه یِ دلِ رسول خدا صلی الله علیه و آله را جبرئیل از طرف پروردگار جهانیان "حسین" علیه السلام نامید .
جبرئیل در گوش پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم از حسینش سرود و این که سرخ ترین حادثه ی تاریخ از قطرات خون او شکل می گیرد، از حسین علیه السلام گفت و مظلومیتش. از حسین علیه السلام گفت و جفای امتش بر او وآن گاه که دل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم از این خبر لرزید، دگر بار جبرئیل مژده داد رسول را، که ادامه ی نسل نبوت و سرچشمه ی ولایت در وجود پر برکت این نوزاد است و اوست کشتی نجات مومنان و چراغ هدایت حق جویان.
و بشارت داد که خون این نوزاد نهال جوان اسلام را سیراب خواهد کرد. پس از آن، همه دیدند که محمد صلی الله علیه و آله با شنیدن این وعده ی الهی چگونه اشک از چهره ی مبارک زدود و شکر حق تعالی را به جای آورد و میوه ی دلش حسین علیه السلام را بر سر دست بالا برد.(3)
عطر سیب و مظلومیت با تبسم حسین علیه السلام فضا را عطر آگین کرد . نسیم، بشارتی سرخ را با خود برد.
رفت که خبر تولد این نوزاد را به گوش همه برساند. فرشتگان مژده ی آمدنش را فریاد می کردند ، مدینه از پرتو نور گلویش روشن شد تاخورشید در برابر نور وجودش رنگ ببازد و آسمان ها از بلندی مقام او به سجده افتادند. قلب امیر المومنین علیه السلام، گرم به پشتوانه ی حضورش شد.
لب های فاطمه سلام الله علیها بوسه کنان بر سر و رویش نشست و لبخند چهره ی حسن علیه السلام را زیباتر نمود.
با تولد حسین علیه السلام نجابت معنا گرفت ، آزادگی بزرگی یافت ،آب طعم عطش چشید و کربلا بی تاب و تشنه ی حضورش شد و تا روز عاشورا سیراب نشد.
منابع:
(1)بحار الانوار – جلد 43
(2)بحار الانوار – جلد 56
(3) امالی- شیخ صدوق – سندی از امام رضا علیه السلام
 |
تاریخ درج: 26/02/1394 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1656