معرفی علما و اصحاب
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
محدثی از قم
شنیده بود که شیخ عباس قمی در مسجدی خرابه و متروک در منطقه ای دور افتاده پیش نماز شده است. وقتی این خبر را شنید باور نمی کرد .
محدث بزرگ شیعه چرا باید در این مکان دور افتاده نماز بخواند و بالای منبر رود .پس پرسان پرسان نشانی مسجد را سوال کرده و خود را به آن جا رساند.
نمای مسجدی قدیمی در یکی از محلات فقیر نشین و متروک دلش را به درد آورد ولی خبر اشتباه نبود نماز گزاران همه محلی نبودند در بین آن ها تعدادی چهره ی آشنا را شناخت. حتما آن ها نیز شنیده بودند که شیخ برای خواندن نماز و منبر رفتن، این مسجد را انتخاب کرده و خود را به آن جا رسانده بودند.
مانند همیشه شیخ به موقع سر نماز حاضر شد و مردم پشت سرش صف بستند .داخل مسجد از بیرون آن قدیمی تر بود. حصیر کهنه ی زیر پای نماز گزاران ،روشنایی نامناسب و منبر چوبی موریانه خورده تمام حواسش را به خود جلب کرده بود . می دانست که حتما حکمتی در انتخاب این مسجد بوده است.
پس همان موقع نیت کرد خرج تعمیر و نوسازی مسجد را با کمک چند دوست خیر بازاری اش بر عهده بگیرد.
کار تعمیر مسجد با سرعت تمام شد و در کمتر از دو ماه، دیگر نمی شد آن مسجد را شناخت و از طرفی روز به روز بر تعداد جمعیت نمازگزار افزوده می شد.
آن روز وقتی برای اقامه ی نماز جماعت وارد مسجد شد با تعجب دید به جای شیخ عباس قمی ، روحانی جوانی نماز را برگزار کرد.
بی صبرانه منتظر شد تا نماز تمام شود و بعد جلو رفته و حال شیخ را جویا شد. روحانی گفت که شیخ دیگر برای اقامه ی نماز به آن مسجد نمی اید.
کمی به فکر فرو رفت و پرسید:« از اول می دانستم آمدن شیخ به این مسجد حکمتی دارد اگر می دانی رازش را با من در میان بگذار»
روحانی با خنده توضیح داد که روش شیخ این گونه است که هیچ گاه در مسجد ثابتی نماز نمی خواند و اغلب اوقات فریضه ی خویش را در مساجد متروکه به جا
می آورد و کم کم آن مسجد مورد علاقه ی مردم قرار می گیرد و به دست عده ای ثروتمند تعمیر می گردد و پس از رسیدن به مقصدش دیگر به نماز در آن مسجد حاضر نمی شود.(1)
شیخ عباس قمی از محدثان بزرگ شیعی در قرن چهاردهم هجری می باشد. ایشان در سال 1294 هجری قمری در قم متولد شد.
پدرش کاسبی متعهد بود که به تحصیل علمی و دینی پسرش بسیار توجه داشت برای همین تا سال 1316 هجری قمری یعنی در سن بیست و دو سالگی بخشی از علوم دینی و مقدماتی را در حوزه ی علمیه قم فراگرفت و سپس راهی نجف اشرف شد. در آن جا در محضر استادان بزرگی چون محدث نوری به کسب علم پرداخت پس از ان به ایران باز گشت.
از شیخ عباس قمی تالیفات فراوانی در دست می باشد. ایشان با نوشتن فهرستی بر کتاب عظیم بحار الانوار حیات مجددی به این کتاب بخشید.(2)
از آثار دیگر ایشان می توان به منتهی الامال درباره ی تاریخ چهارده معصوم علیهما السلام ، نفس المهموم درباره ی وقایع کربلا ، فواید رضویه درباره ی شرح حال علما و بیش از شصت کتاب دیگر نام برد.
ولی کتابی از ایشان به یادگار مانده است که اغلب ایشان را با این کتاب می شناسند و شاید بتوان آن را کتابی نامید که بعد از قرآن به بیشتر خانه های ما و اماکن مقدسه راه یافته است و آن کتاب «مفاتیح الجنان » است که در باب دعا و شامل یک دوره اعمال واجب و مستحب در طول سال می باشد که شیخ بیشتر ان ها را تجربه و سپس جمع آوری کرده است.(3)
شیخ عباس قمی غروب روز 22 ذی الحجه سال 1395 قمری دعوت حق را لبیک گفت و در صحن مطهر امیرالمومنین علیه السلام به خاک سپرده شد.
منابع:
(1)حاج شیخ عباس قمی ،مرد تقوا و فضیلت- علی دوانی – دارالکتاب اسلامیه
(2)مفاخر الاسلام –علی دوانی
(3) فواید الرضویه- شیخ عباس قمی
 |
تاریخ درج: 30/03/1394 | کد مطلب: 11 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1948