مقاله مناسبتی

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز همپای يك پياده سلام سلامي به تو و پاهاي خسته وآبله زده‌ات؛ سلامي به تو وچهره‌ي آفتاب سوخته‌ات؛ سلامي به تو و مولاي غريبت كه از شوق زيارتش سر از پا نشناخته و پياده راهي حرمش گشته‌اي. سلام و درود و رحمت حق برتو باد كه از وراي قرون گذشته، رئيس مذهب‌مان و شيخ مكتب‌مان جعفر بن محمد الصادق عليهما السّلام بر تو سلام  فرستاد و آمرزش و رحمت ايزد را برايت طلب نمود. خوشا به حال توكه ارباب، برات سفرت را امضا نمود و از قيد و بند دنيا رهايت ساخت و تو را به سيل خروشان لبيك گويان خويش دعوت نمود. و تو نيز با تمام اهلَت، مالت، عشيره ات، قبيله‌ات وداع كرده وهمراه كاروان شدي. و من در حسرتم كه پايم كجا لغزيد و به كجا واگشت كه از كاروان جا مانده و پاي رفتنم ندادند. اما مي‌خواهم دلم را فرش قدومت ساخته و همپاي تو گردم وشايد همپاي آناني كه تو نيز از براي همراهي ايشان پياده راهي اين ديار گشتي تا اربعين خود را به كوي ارباب بي كفن رساني، همپاي كاروان زينب سلام اللّه عليها و براي ياري دخت حيدر. اما ديگر، بانوی كاروان بسان گذشته نبود. گيسوانش سپيد گشته، قامتش چو مادرش خميده، چشمانش به شام بلا ديده، آنچه نشايد ديده. و زينبي كه شرمسار برادر است از براي سه ساله اي كه كنج خرابه بخواب ناز آرميد وديگر تاب همراهي با كاروان نداشت. بيا با هم دقايقي هم قدم شويم ومرور كنيم مشق يك پياده را و درس نامه‌ي پياده روي را. مبداء مهم نيست ازهرجا آمده باشي، ولی مقصد همه يكي است و اين سيل پر خروش تنها در ساحل يك دريا آرام می‌گيرد. يكي و تنها يكی و آن هم دريای حسين عليه السّلام، چرا كه حسين عليه السّلام يكی است و يكتاست مصيبت او. حال كه دل من هم با تو راهي شده بگذار همسفر صدايت زنم. راستی همسفر، مي‌داني اين سفر از كی آغاز شد؟ و چه شد كه اين سفر علامت و نشان شيعه شد؟ شايد دليلش همين همپا شدن و هم قدمي باشد! مگر همين معنای شيعه نيست؟! اينكه نعل به نعل وگام به گام با مولايت و امامت همراه و همقدم شوی و مگر اين بزرگترين درس مكتب حسينی نيست، همپا و پا به پای امام در ركاب امام عليه السّلام. و امروز امام من و تو آخرين سلاله از خاندان حسين عليه السّلام و نهمين گل از گلستان حسين عليه السّلام است. پس بيا با هم همسفر و همپاي امام خود شويم كه همانا او نيز اين روزها راهي ديار حسين عليه السّلام است، هيچ با خود انديشيدي كه شايد يكي از همسفرانت او باشد پس به ذره ذره گرد و خاك اين راه كه بر پيكر و رخت و لباست مي نشيند بيا كه دلمان را هم، خاكي كنيم و وجودمان را سراسر خضوع وخشوع. كه مباد در محضر امام جسارتي از ما سرزده وسخني لغو و بيهوده بر زبان آوريم. بيا به پاس اين هم قدمي با مولا زيارت خويش را به زيارت او گره زده و به نيابتش راهی ديار ارباب بی كفن شويم. اين نيابت مهر تاييد ديگری است براي قبولی زيارتمان. بيا در تمام مسير زمزمه‌ی لبمان دعاي فرجش باشد كه به راستی فرج او تنها سروری است كه مي‌تواند جراحت اين مصيبت را كاسته و مرهمی بر دل مادر سادات باشد. بيا لبيك گوی امام غريب زمان خويش باشیم كه حسين بن علی عليهما السّلام فرمودند: «مهدی ما در عصرخويش مظلوم وتنهاست تا می‌توانيد درباره‌اش سخن گفته و قلم فرسايی كنيد». پس بيا مشق كنيم درس نصرت و ياری امام خويش را و بسان ياران با وفای اباعبداللّه علیه السّلام تا پای جان و تا آخرين قطره‌ی خون پاسبان و جان نثار مولايمان باشيم. و همراه كنيم تمامی همسفران خويش را براي لبيك گويی به امام زمان عليه السّلام و دعا برای تعجيل در فرجش، باشد كه سيل پرخروش پياده‌ها در اربعين و در زير قبه و بارگاه سيدالشهدا كه هر آينه استجابت دعا در آن حتمی است، با پرچم يا لثارات الحسين علیه السّلام دعای فرج را همنوا شوند. و خدا به حرمت ثاراللّه و به سوز اشك‌های ريزان بر مصيبت اباعبداللّه علیه السّلام و به پاس ارادت وشيفتگی اين سيل پيادگان حرم نورعين رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله و سلم، قلب مجروح و داغدار بقيه اللّه علیه السّلام را با مژده فرجش شاد و مسرور سازد و امسال اربعين در كنار حرم حسين عليه السّلام لبيك گوی منتقم خون حسين عليه السّلام باشيم و صدای دلنشينش را كه ندا می‌دهد: «الا يا اهل العالم ان جدي الحسين قتلوه عطشانا» شنيده و با كاروان ياران مهدی فاطمه همراه شويم. پس در سراسر اين مسير و درهر گام و هر قدمي كه برمي‌داری اين ذكر را از ياد مبر: يارب الحسين بحق الحسين اشف صدر الحسين بظهور الحجه ای پروردگار حسين علیه السّلام به حق حسين علیه السّلام شفاده دل حسين علیه السّلام را به ظهور حجت خود حجت بن الحسن المهدی علیهما السّلام.

تاریخ درج: 30/08/1394 | کد مطلب: 5 | تعداد نظرات: 1 | تعداد بازدید: 886