وَلايُؤْمِنُ بِهِ إِلاّمُؤْمِنٌ مُخْلِصٌ. وَ فى عَلِىٍّ - وَاللَّهِ - نَزَلَتْ سُورَةُ الْعَصْر: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمانِ الرَّحيمِ، وَالْعَصْرِ، إِنَّ الْإِنْسانَ لَفى خُسْرٍ) إِلاّ عَليّاً الّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَالصَّبْرِ.

"و ایمان به علی نمی آورد، مگر ایمان داری که ایمان خود را خالص محض کرده، و درباره ی علی- به خدا قسم- سوره ی وَ العَصرِ نازل شده است: (به نام خداوند همه مهر مهرورز. قسم به زمان که انسان در زیان است) مگر علی که ایمان آورده و خشنود است به حقّ و خشنود است به شکیبایی.
ایمان به علی مخصوص مؤمنی است که دل خود از غیر خدا، حسادت و کِبر خالص کرده. کسی قلب و ایمانش برای خدا و برای حقّ خالص شده باشد، جز به علی ایمان نمی آورد. و "وَلا يُؤْمِنُ بِهِ إلاّ مُؤْمِنٌ مُخْلِصٌ" یعنی چون کسی که قلبش را خالص کرده برای خدا در دلش جز جلوه ی علی علیه السّلام نخواهد بود.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه