بسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الْاِنْسانَ لَفى خُسْرٍ ، اِلّا عَلِیّاً الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ.

لذا اساس انسان در زیانکاری است؛ مگر علی علیه السّلام که پیامبراکرم صلّی الله علیه و آله «إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا..."را با جمله‌ی اِلّا عَلِیّاً الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ (مگر علی که ایمان آورده و خشنود است به حقّ و خشنود است به شکیبایی ) تفسیر فرموده‌اند. رضایت علی علیه السّلام به حقّ، در روایات بسیار آمده است.
علی علیه السّلام نه تنها راضی به حقّ است؛ بلکه خودش حقّ است و خشنودی علی علیه السّلام به صبر، به خاطر مشکلاتی است که پس از شهادت پیامبراکرم صلّی الله علیه و آله حادث شد؛ حتّی ایشان پیشگویی کرده بودند که علی علیه السّلام در راه نگهداری اسلام با مشکلات عدیده‌ای روبرو خواهد شد.
لذا شکیبایی و رضایت علی علیه السّلام برای اعتلای نام مقدّس «اَلله"و ادامه‌ی رسالت رسول خدا صلّی الله علیه و آله است.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه