شرح جملهای از خطابهی غدیر
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
بسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الْاِنْسانَ لَفى خُسْرٍ ، اِلّا عَلِیّاً الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ.
خداوند متعال به زمان قسم میخورد. منظور از این زمان، طبق بسیاری از روایات هنگام ظهور امام زمان علیه السّلام است.
انسان در خسران و زیانکاری است؛ زیرا که جنس انسان، مختار است و انسان مختار، هم محکوم به شهوت است، و هم محکوم به غضب.
لذا اساس انسان در زیانکاری است؛ مگر علی علیه السّلام که پیامبراکرم صلّی الله علیه و آله «إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا..."را با جملهی اِلّا عَلِیّاً الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ (مگر علی که ایمان آورده و خشنود است به حقّ و خشنود است به شکیبایی ) تفسیر فرمودهاند. رضایت علی علیه السّلام به حقّ، در روایات بسیار آمده است.
علی علیه السّلام نه تنها راضی به حقّ است؛ بلکه خودش حقّ است و خشنودی علی علیه السّلام به صبر، به خاطر مشکلاتی است که پس از شهادت پیامبراکرم صلّی الله علیه و آله حادث شد؛ حتّی ایشان پیشگویی کرده بودند که علی علیه السّلام در راه نگهداری اسلام با مشکلات عدیدهای روبرو خواهد شد.
لذا شکیبایی و رضایت علی علیه السّلام برای اعتلای نام مقدّس «اَلله"و ادامهی رسالت رسول خدا صلّی الله علیه و آله است.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

|
تاریخ درج: 29/04/1396 | کد مطلب: 4 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 971