![Title]( "Title")
معرفی دشمنان
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
او می‌دانست....
در آن روزها که حق خلافت امیرالمومنین علیه السّلام را غصب کرده بودند، عده‌ای از انصار گرد ایشان جمع شده بودند و حضرت به آن‌ها پیمان و عهدی را که قبل از شهادت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله بسته بودند یاد آوری می‌کرد. ناگهان چشمان امیرالمومنین علیه السّلام به انس بن مالک افتاد.
انس خادم رسول خدا صلّی الله علیه و آله بود و بارها از زبان حضرتش حقانیت امیرالمومنین علیه السّلام را شنیده بود. پس حضرت رو به انس کرده و فرمودند:
«ای انس تو نیز شهادت بده و گفته‌ی مرا تصدیق کن. تو در روز غدیر حضور داشتی و تو نیز مانند دیگران فرموده‌ی پیامبر صلّی الله علیه و آله را استماع کرده بودی، جلو بیا و به حقانیت من شهادت بده.»
انس نگاهی به جمعیت کرد. تصمیم نداشت خود را وارد این دعوا کند ولی علی علیه السّلام با این حرف او را غافلگیر کرده بودند. پس لختی درنگ کرد و سپس گفت: «ای علی، من اکنون پیر شده ام و از چنین سخنی که می‌گویی و از من گواهی می‌طلبی چیزی به یاد ندارم» (محمد بن محمد، شیخ مفید- الارشاد – صفحه ۳۵۱).
انس بن مالک بن نضر بن ضمضم از قبیله‌ی خزرجیان و طایفه بنی نجار بود. مادرش ام سلیم دختر ملحان زمانی که انس تنها هشت سال داشت، او را به خدمت رسول خدا صلّی الله علیه و اله وسلم آورد و مدت ده سال خدمت پیامبر صلّی الله علیه و اله بود. حضرت هیچ گاه بر این خدمتکار کم سن و سال سخت نگرفتند و جز محبت در حق او انجام ندادند. او سومین راوی بزرگ احادیث رسول خدا صلّی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام است.
خود می‌گوید روزی رسول اکرم صلّی الله علیه و اله وسلم فرمودند: «فردای قیامت ۷۰ هزار نفر از پیروان من بدون حساب به بهشت وارد می‌شوند."بعد به جانب علی علیه السّلام اشاره کردند و به ایشان گفتند: «آن‌ها شیعه‌ی تو هستند و تو امام آن هایی.»
با این حال انس با خلیفه‌ی اول بیعت کرد و بعد از مرگ او پس از آن که خلیفه‌ی دوم چهار هزار درهم از صدقات مدینه را به او بخشید با او نیز بیعت نمود.
در زمان خلافت امیرالمومنین علیه السّلام و در جنگ جمل همچون سعد بن ابی وقاص خود را کنار کشید و در هیچ کدام از جبهه‌ها نبرد نکرد.
گفته شده است امیرالمومنین علی علیه السّلام به او ماموریت داد تا نزد عایشه و طلحه و زبیر برود و پیام امام را به ایشان برساند، اما انس اطاعت نکرد (قاضی احمد- تاریخ الفی – جلد اول). بعد از شهادت امیرالمومنین علیه السّلام انس نخست با معاویه لعنت الله علیه بیعت نمی‌کرد و در نمازهای جماعت به پیش نمازی معاویه شرکت نمی‌جست تا ان که معاویه به توصیه‌ی عمر و عاص ، انس را با وعده و وعید به بیعت راضی نمود.
زمانی که رأس مبارك امام حسین علیه السّلام را به مجلس یزید لعنت الله عليه آوردند، انس در آن جا حضور داشت و زمانی که یزید لعنت الله عليه با ترکه بر سر مبارک می‌زد به گریه افتاد و به یزید لعنت الله عليه گفت که این سر بسیار به سر رسول خدا صلّی الله علیه و آله شبیه است.
او سال‌ها عمر کرد و سرانجام در سن بالا با داشتن فرزندان ذکور فراوان در سال ۹۱ یا ۹۳ هجری قمری مرگش فرا رسید.
محمد بن سیرین بر جنازه‌اش نماز خواند و او را در وادی السباع در بصره دفن کردند (ابن اثیر- اسر الغابه فی معرفه الصحابه – جلد اول).
امام صادق علیه السّلام انس بن مالک را یکی از سه تنی نام بردند که بر پیامبر صلّی الله علیه و اله دروغ می‌بست و حقیقت را با آن که می‌دانست کتمان می‌نمود (شیخ صدوق الخصال جلد اول / ابن بابویه الحصال جلد اول صفحه ۱۹۰).
|
تاریخ درج: 29/04/1396 | کد مطلب: 9 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1303