![Title]( "Title")
معرفی علما و اصحاب
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
برید بن معاویه عجلی
جمیل بن درّاج می‌گوید: روزی وارد منزل امام صادق علیه السلام شدم. هنگام ورود، مردی از اهل کوفه را مشاهده کردم که از اتاق امام بیرون آمد و خارج شد. من وارد اتاق شدم، حضرت فرمودند: «مردی را که خارج شد دیدی؟» گفتم: «بلی. او فردی کوفی و ظاهراً از اصحاب ماست.»
حضرت فرمودند: «خداوند روح او و امثالش را مقدس نگرداند، او در باره افرادی بدگویی کرد که پدرم ایشان را در حلال و حرام خدا امین می‌دانست، آنها صندوق علم پدرم بودند و امروز نیز نزد من محل ودیعت و امانت نهادن اسرارند. آنها به حق اصحاب پدرم بودند و امروز هم آنان مورد اطمینان و رازدار من هستند. زمانی که خداوند اراده کند بدی به اهل زمین برساند، به واسطه آنها آن بدی را برطرف می‌کند. آنها ستارگان راهنمای شیعیان من هستنند چه زنده باشند و چه بمیرند. آنها باعث می‌شوند نام و یاد پدرم در همه جا زنده بماند. خداوند به وسیله آنها هر بدعتی را بر طرف می‌کند. آنان با بدعت بدعت گران به مقابله برمی خیزند و بدعت‌ها را از دین می‌زدایند.»
در این هنگام حضرت گریه کردند. من پرسیدم:«آنها چه کسانی هستند؟!»
حضرت فرمودند: «آنها که مشمول درود خداوند و رحمت اش در حال زندگانی و مرگ هستند، «برید بن معاویه عجلی»، «زرارة بن اعین»، «ابوبصیر» و «محمد بن مسلم» هستند. ای جمیل! بزودی عاقبت مردی را که خارج شد (و در باره این افراد بدگویی کرد) خواهی دید.»
جمیل در ادامه می‌گوید: چیزی طول نکشید که آن مرد را در ردیف اصحاب ابی الخطاب (که یکی از بدعت گزاران در دین بود) مشاهده کردم ( رجال کشی- صفحه ۱۳۷).
برید بن معاویه عجلی از اعراب عجلی و از نژاد قحطانی بود. او از مهاجرینی بود که به کوفه آمده بود. برید بن معاویه نخست در کوفه در محضر اساتیدی شروع به آموختن حدیث کرد. کمی بعد از آن سفری به مدینه کرد در آن جا خود را به محفل درس امام باقر علیه السلام رسانید و چیزی نگذشت که کم کم از اصحاب و شاگردان برجسته‌ی آن حضرت شد.
پس از شهادت امام پنجم، برید بن معاویه عجلی با تجدید بیعت با امام صادق علیه السلام در مدینه ماند و از برکت وجود ایشان طلب علم نمود.
برید بن معاویه جزو شش فقیه برجسته‌ی قرن به شمار می‌رفت. این شش نفر را فقهاء الاولین نامیده‌اند که طبقه‌ی اول اصحاب اجماع هستند (یعنی اصحاب خاص امام باقر علیه السلام که علمای شیعه بر صحیح دانستن روایات آنان و تصدیق گفتارشان اجماع دارند). امام صادق و امام کاظم علیهما السلام از ایشان به عنوان احیا کنندگان آثار نبوت، نگهبانان دین و امین خداوند بر حلال و حرام نام برده‌اند ( رجال کشی –صفحه ۱۳۸). از برید بن معاویه که بشارت داده شده به بهشت می‌باشد (علامه حلی) بیش از ۲۰۶ روایت در کتب شیعی ثبت شده است که پنجاه و شش تا از آنها مستقیم از امام باقر و امام صادق علیهما السلام نقل شده است.
او مولف کتابی است که علی بن عقبه -از شاگردان او- راوی آن بوده است که متاسفانه این کتاب در دسترس نیست. شاگردان بزرگی چون جمیل بن صالح، عمر بن اذینه، داوود بن فرقد و صفوان بن یحیی و ... نیز در محضر او پرورش یافتند.
از او دو پسر به نام‌های قاسم و موسی به یادگار ماند که هردو از بزرگان علم رجال و صاحب کتاب و از راویان شیعی می‌باشند (رجال نجاشی- صفحه ۴۰۸).
تاریخ وفات این فقیه دانشمند را نجاشی سال ۱۴۸ هجری قمری و برخی دیگر سال ۱۵۰ هجری قمری آورده‌اند.
|
تاریخ درج: 26/05/1396 | کد مطلب: 3 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 616