قرارهای اخلاقی

به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز موضوع: وفاي به عهد ----- آن‌چه را كه عمل نمي‌كنيم « يا ايها الذينُ أمنوا لِمُ تَقولونُ ما لاتَفعُلون. كَبُرَ مَقتا" عِندُ الله أن تَقُولُوا ما لاتَفعُلون » ( صف/ 2و3) اي كساني كه ايمان آورديد چرا آن چه را كه مي‌گوييد عمل نمي‌كنيد. چه دشمني گراني است نزد خداوند كه بگوييد آن چه را كه انجام نمي‌دهيد. شايد هيچ چيز بدتر از اين نباشد كه ابتدا به كسي قول دهيد و وقتي او روي حرف شما حساب كرد و به كمك شما اميدوار شد، زير قولتان بزنيد. درست مثل اين است كه يك ديوار روي سر آدم خراب شود. طرف مقابل شما در اين هنگام ناراحت مي‌شود و بد و بيراه مي‌گويد و جهت همه حرفهايش هم به سوي شماست. او شما را سزاوار هر عقوبتي مي‌داند. كافي است خودتان را جاي دوستتان بگذاريد تا حال او را متوجه شويد. راستي چرا قولي مي‌دهيم كه نمي‌توانيم انجام دهيم؟! امام صادق علیه السلام فرمودند: « وعده مومن به برادر ديني خود نذري است كه كفاره ندارد؛ پس هركس كه به آن وفا نكند خلف وعده با خدا نموده و خود را در غضب او انداخته است. » ( اصول كافي، ج4، ص68.) شايد يكي یا دوبار بدقولي براي دوستان ما قابل اغماض باشد ولي در اثر تكرار بدقولي‌ها، به تدريج درميان كساني كه به نوعي با آنها معاشرت داريم، بي‌اعتبار مي‌شويم و دوستان خود را ازدست مي‌دهيم. ديگر كسي به ما اعتماد نمي‌كند و روي حرفمان حساب باز نمي‌كند. در واقع سخن ما بي ارزش مي‌شود. «يا ايها الذين امنوا اوفوا بالعقود » ( مائده/1) اي اهل ايمان به عهد و پيمان خود وفا كنيد. اين بار كه با دوست خود عهد مي‌بنديد باور داشته باشيد كه خدا شما را در آن لحظه مي‌بيند و مراقب شماست. او وفاي به عهد را واجب كرده است و اولين كسي كه از شما مي‌خواهد به پيمان خود عمل كنيد، خداست. اگر خوب دقت كنيم مي‌بينيم كه فرد بد قول و كسي كه دائما" پيمان و عهد خود را نقض مي‌كند، در حقيقت نوعي دروغگو به حساب مي‌آيد.

تاریخ درج: 14/12/1396 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 61