![Title]( "Title")
قرارهای اخلاقی
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
موضوع: اطعام و مهمان داري ----- از طعام‌هاي بهشتي بخوريد
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
"هركه مؤمني را اطعام كند، بر خدا سزاوار است او را از طعام بهشت بخوراند (اصول كافي مترجم، ج۳، ص۲۹۱،ح ۱۷).
مهمان‌داري و مهمان‌نوازي از گذشته‌هاي دور صفتي نيكو به حساب مي‌آمد و اين ويژگي از خصوصيات بزرگ مردان هر قوم و طايفه بود. به طوري كه در داستان‌هاي قديمي براي بزرگ كردن رؤساي خود جلوه‌هايي از اكرام و اطعام مهمانان را نقل مي‌كردند.
مثلا" گفته‌اند:
پادشاهي براي امتحان سخاوت و مهمان‌نوازي حاتم طائي گروهي را به سوي او فرستاد تا عزيزترين شتر او را از وي بخواهند و عكس العمل او را ببينند.
حاتم بعد از اين‌كه از آن‌ها پذيرايي مفصلي نمود، پرسيد: چه مي‌خواهيد و تقاضاي شما چيست؟
آن‌ها هم گفتند: شنيده‌ايم كه شتری داري كه براي تو بسيار عزيز است. اگر مي‌شود آن‌را به ما بده تا با خود ببريم.
حاتم با شرمندگي گفت: مرا از اين مورد معذور بداريد، هرچيز ديگر بخواهيد من در خدمت شما خواهم بود.
اما آن‌ها هيچ چيز ديگر را قبول نكردند و تنها همان شتر را طلب نمودند.
حاتم طائي وقتي اصرار آن‌ها را ديد گفت: حقيقت اين است كه وقتي شما آمديد تمام گله و حيوانات من به صحرا رفته بودند و جز اين شتر چيزي در ميان نبود.
ناچار دستور دادم تا آن را براي ناهار ذبح نموده و از شما پذيرايي كنند. اگر غير از اين بود حتما آن را تقديم مي‌نمودم.
از اعمال بسيار نيكو و محبوب نزد خداوند، همين اطعام و سير كردن بندگان اوست كه رفتار و سفارش ائمه علیهم السّلام، اهميت اين موضوع را مي‌رساند.
حضرت هادي از حضرت موسي علیهما السّلام نقل مي‌كنند كه حضرت موشی علی نبینا و آله و علیه السلام از خدا پرسيد:
"خدايا، چيست جزاي كسي كه مسكيني را خالصانه براي تو اطعام كند؟ خطاب رسيد: يا موسي، در قيامت منادي را امر مي‌كنم که در ميان خلايق ندا كند كه او آزاد شده خدا از آتش جهنم است (عين الحيوه، ص۴۴۴).
متاسفانه گاهي ما به يك سنت حسنه و عمل خير چيزهايي از جانب خود مي‌افزاييم و خود را بي جهت زحمت مي‌دهيم، تا آن‌جا كه از انجام آن عمل فراري مي‌شويم و در نهايت به خاطر سنگيني كار، آن را ترك مي‌كنيم.
همين پذيرايي از مهمان و اطعام او كه به صورت ساده هم امكان پذير است، به قدري با قيد و بند و آداب خود ساخته آميخته شده كه هم مهماني دهنده را به زحمت و اذيت مي‌اندازد و هم مهمان را مي‌آزارد. در حالي كه اطعام حتی به يك ليوان آب و شربت نيكو، نزد خدا مقبول و مأجور است.
حضرت رسول اكرم صلّی الله علیه و آله مي‌فرمايند:
"هركه مومني را جرعه اي آب و شربت دهد در صورتي كه توانايي آن را داشته باشد، حق تعالي به هر شربتي هزار حسنه به او كرامت فرمايد (عين الحيوه، ص۴۴۴).
افطار ماه رمضان نيز، نوعي اطعام و پذيرايي است كه از ثواب بي اندازه‌اي برخوردار است، اما چگونگي و مقدار آن چندان مطرح نيست. حتي كسي كه توانايي اطعام كردنش اندك است به يك دانه خرما مي‌تواند از اين ثواب بهره‌مند شود.
حسين بن نعم از حضرت صادق علیه السّلام نقل مي‌كند:
حضرت از من پرسيدند: "آيا برادران مومن خود را دوست داري؟ "گفتم: "بلي" … حضرت فرمودند: "آيا ايشان را به منزل خود دعوت مي‌كني؟ "گفتم:" بلي هر وقت كه چيزي مي‌خورم دو یا سه نفر يا بيشتر يا كمتر از ايشان با من هستند."
حضرت فرمودند: "فضل ايشان بر تو بيشتر از فضل تو بر ايشان است ... آن‌گاه كه ايشان داخل خانه مي‌شوند، باعث آمرزش گناهان تو و خانواده تو مي‌شوند و وقتي كه بيرون مي‌روند گناهان تو و بستگانت را از بين مي‌برند (عين الحيوه، ص۴۴۵).
پس به جاست كه از تشريفات دست و پا گير بپرهيزيم و موانع را بر طرف كنيم و به قول معروف “ز تعارف كم كنيم و بر مبلغ افزاييم” تا اين خير بزرگ را بي جهت از خود و اهل خود دريغ نكنيم و از آن بي‌بهره نمانيم.
|
تاریخ درج: 14/12/1396 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 340