![Title]( "Title")
قرارهای اخلاقی
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
موضوع: لج‌بازی و جدل ----- بگو مگو
بعضي از افراد عادت دارند براي اثبات يک حرف کوچک بحث و جدل کنند و به هر قیمتی حرف خود را به کرسي بنشانند. گاهي اين حرف، يادآوري يک خاطره قديمي است که فلان مطلب گفته شده يا نه، يا زمان آن صبح بوده يا شب، و يا هزاران نکته‌ي بي‌اهميت که ارزش بحث و جدل را ندارد.
گاهي اين افراد تا آخر روي حرف بي‌اهميت خود مي‌ايستند و براي پيروزشدنشان هزاران حرف ديگر که شايد راز خانوادگي و يا حرف‌هاي کهنه و قديمي است را به ميان مي‌آورند، و به اختلاف‌هاي ديگري دامن مي‌زنند تا شايد ديگران حرف آن‌ها را بپذيرند و قبول نمايند.
اين مجادله‌هاي لفظي و ساده مي‌تواند گسترده شود و ميان دو دوست، دو خانواده و حتی بين افراد يک خانواده اختلاف اندازد. گاه در اين ميان عده‌ي ديگري براي دفاع از يک طرف دعوا و يا به قصد رفع اين اختلاف، تهمت‌ها مي‌زنند و غيبت‌ها مي‌کنند. نسبت به هم، گمان‌ها و ظن‌هاي بد مي‌برند و گناهاني مرتکب مي‌شوند که بسيار مهم‌تر و بزرگ‌تر از اثبات آن حرف ساده و بي‌ارزش اوليه بوده است.
بياييد اصل مطلب را پيدا کنيم و چند لحظه‌اي بينديشيم که اين همه مشکل، اين همه دعوا، اين همه آبروريزي و حرف در دهان مردم انداختن چه سودي دارد؟! اگر ما شروع کننده‌ي اختلاف بوده‌ايم خود به رفع آن اقدام کنيم و در پايان دادن به آن بکوشيم. اما اگر ما طرف مقابل هستيم و حرفي درباره‌ي ما زده‌اند، نسبت ناروايي به ما داده‌اند و يا به‌هر حال چيزهايي پيش آمده که ما دوست نداريم، از حرف و ماجرا بگذريم و از بحث و جدل و اثبات حرف خود بگذريم.
چند لحظه‌اي با خود فکر کنيم، آيا حقيقتا" حرف ما درست است؟ اگر بر سر حرف باطلي پافشاري مي‌کنيم، از حرف خود برگرديم. اما اگر حرف ما سخن حقي است که به آن مطمئن هستيم، با آرامش و روي خوش در دفاع از آن حرف حق بکوشيم و دلايل خود را يکي پس از ديگري با منطق محکم و صحيح بيان کنيم. البته گاه مي‌شود زمينه‌اي براي بيان حرف حق هم ديده نمي‌شود و بايد با طرف مقابل مدارا کرد. وقتي موضوع مورد اختلاف يک حرف جزئي و ساده و بي‌اهميت است، آن‌چه را که صحيح مي‌دانيم بيان کنيم اما بيش از اندازه روي آن پافشاري نکنيم. زيرا آن‌قدر ارزش ندارد که درباره‌ي آن به بحث و جدل بپردازيم و ايجاد اختلاف کنيم.
اميرالمؤمنين علیه السلام مي‌فرمايند: «من ضَنُ بِعِرضِه فَلْيُدعُ المُراءَ. » (حكمت 362، نهج البلاغه صبحي صالح، 354 فيض الاسلام)
هركس نسبت به آبروي خود بخل مي‌ورزد (و مي‌خواهد آن را حفظ كند)، پس بايد جدال را ترك كند.
هيچ‌کدام از ما نمي‌خواهيد به آبرويمان لطمه وارد شود و حرمت ما صدمه ببيند. پس براي جلوگيري از اين موارد بايد از جدل و بحث دوري کنيم تا به اختلافات دامن زده نشود. در اين ميان آبرو و عزت و احترام ما و ديگران صدمه مي‌بيند.
|
تاریخ درج: 01/07/1397 | کد مطلب: 5 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 614