معرفی دشمنان
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
حسن بن سهل
حسن بن سهل در سال 165 هجری قمری در شهر سرخس متولد شد. پدر و برادر بزرگترش فضل بن سهل هردو زرتشتی بودند و پس از مسلمان شدن در دربار هارون الرشید مشغول به خدمت شدند . حسن مانند برادرش فضل بعد از سقوط برمکیان به مامون پیوست و در جریان محاصره ی بغداد و کشتن محمد امین برادر مامون دست داشت. او نیز به دربار راه یافت و در میان یاران نزدیک مامون درآمد.
وقتی فضل به خاطر اختلافاتی که با مامون داشت به قتل رسید، مامون برای دلجویی توجهی ویژه به حسن نمود و با دختر حسن بن سهل، بوران بانو ازدواج کرد.
حسن بن سهل که کینه ی کشتن برادرش را در دل نهفته بود وزیر مامون شد و لقبش ذوالریاستین شد. مامون به او توجه ویژه داشت و بیشتر کارهای کشوری و لشکری را با نظر او انجام می داد. حسن و برادرش فضل مامون را برای آوردن امام رضا علیه السلام به خراسان تحریک کردند و به او گفتند که با نزدیک نگه داشتن امام به خود و حکومت عباسی می تواند هم میزان محبوبیت خود در میان شیعیان را بالا ببرد و هم می تواند امام رضا علیه السلام را زیر نظر گرفته و از شورش احتمالی و قیام امام علیه السلام جلوگیری کند.

او در تحکیم پایه های خلافت مامون عباسی بسیار کوشید و در سرکوبی دشمنان مامون و قیام هایی چون قیام ابوالسرایا و شورش مردم حربیه دست داشت.
حسن بن سهل نزد مامون مقام بزرگی داشت به طوری که می گویند مامون از همنشینی با او سیر نمی شد. تا این که امام رضا علیه السلام مامون را نصیحت کرد که حسن به سهل و برادرش فضل خیرخواه او نیستند و وی را از گوش دادن به آن ها نهی نمود.(1)
این خبر به گوش حسن بن سهل رسید و از آن به بعد کوشید مامون را از همنشینی امام رضا علیه السلام دور کند و کم کم زمینه ی به شهادت رساندن امام را فراهم آورد. حسن بن سهل در سال های آخر حکومت مامون خود را از او دور کرد و از وزارت کناره گیری نمود. در پایان عمر به بیماری جنون مبتلا شد به نحوی که او را در زنجیر می کردند. سرانجام حسن بن سهل بر اثر بیماری و کهولت سن در سال 230 قمری مرد . هنگام دفن، طلبکارانش گرد آمده و اجازه ی دفن او را نمی دادند تا با پا درمیانی یحیی بن خاقان توانستند او را در سرخس دفن کنند.(2)
منابع
(1)قاموس الرجال – جلد سوم
(2)تاریخ طبری – جلد 13

|
تاریخ درج: 29/07/1397 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 602