![Title]( "Title")
در مسیر عبودیت
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
حقیقت عبودیّت
امروزه برخی از مدعیان روشن فکری سعی دارند تا القا کنند که احکام و اخلاق و اعتقادات در دین اصطلاحاً آکاردئونی است، یعنی باز و بسته می‌شود. به عبارت دیگر بر اساس زمان و مکان، کم و زیاد می‌گردد. نتیجه این اعتقاد، رواج گناه و فساد است و در پی آن هستند تا گناهانشان را فرموله کنند و برای آن علتی بیاورند و مطابق با دین نشان دهند. حال آنکه دین نکته‌ای دیگر به ما می‌آموزد و آن روح تعبد و تسلیم در پیشگاه خداوند متعال است. بعضی از مناجات‌ها و زیارت‌هایی که از سوی خداوند و با زبان معصوم علیه السلام به دست ما رسیده است مانند زیارت عاشورا و زیارت آل یاسین، سراسر روح تعبد و بندگی را به ما می‌آموزد.
عده‌ای ادعا می‌کنند که خداوند و قرآن و پیامبر را پذیرفته اند اما حدیث را رد می‌کنند زیرا به زعم آنان حدیث را روحانیون در دین وارد کرده‌اند. متأسفانه این دسته از افراد اگر با شبهه‌ای پیرامون قرآن و یا حتی خالق عالم روبه‌رو شوند، به راحتی اعتقاد خود را از دست می‌دهند زیرا روح عبودیت و بندگی را در خود پرورش نداده‌اند. در صورتی که اگر کسی به خداوند ایمان واقعی داشته باشد یعنی خود را مطیع اوامر و نواهی الهی بداند و عبودیت را در تمام مواقف زندگی خود وارد کند و به عبارتی عبد خداوند شود، قطعاً در پی آن به نبوت حضرت محمد صلی الله علیه و آله ایمان خواهد آورد و ولایت یکایک ائمه علیهم السلام را خواهد پذیرفت، زیرا اندرون ایمان به پیامبر صلی الله علیه و آله، ایمان به امیرالمومنین علیه السلام و ولایت ایشان است.
مغز امامت و ولایت نیز سنت و روایت و حدیث است که از منابع اصلی دین اسلام به شمار می‌روند. اگر انسان از همان ابتدا بر خط عبودیت حرکت کند دیگر گناه و فساد در جامعه کمرنگ می‌شود و تمام ابعاد زندگی انسان‌ها رنگ و بوی بندگی می‌گیرد.
شخصی از امام صادق علیه السلام پرسید که حقیقت عبودیت چیست؟ امام در جواب فرمودند: حقيقت عبوديت و بندگى سه چيز است: اوّل اين كه بنده در آنچه خدا بر او منّت گذاشته و بخشيده است براى خود مالكيّت نبيند، بدان جهت كه بندگان را ملكى نيست، مال را مال خدا مى دانند، و آن را در جايى كه خدا فرموده است قرار مى دهند. دوم: اين كه بنده خدا براى خودش مصلحت انديشى و تدبير نكند. سوم: اين كه تمام مشغولياتش منحصر شود به آنچه كه خداوند او را بدان امر نموده، يا از آن نهى فرموده است. اگر کسی خود را صاحب مال خود نبیند، قطعاً در راهی که خداوند فرموده است، خرج و انفاق می‌کند و از راهی که او دستور داده به دست می‌آورد و اگر انسان سرنخ اصلی تمام کارها رابه دست خدا ببیند با وجود آنکه خود تلاش خواهد نمود اما نتیجه و صلاح امور را به دست خدا خواهد سپرد و دیگر غم و اندوهی نخواهد داشت و همچنین اگر انسان تمام وقت خود را صرف انجام اوامر و نواهی الهی کند، دیگر زمانی برای انجام کارهای بیهوده نخواهد داشت و این گونه است که تمام جوانب زندگی او در راستای عبودیت قرار خواهد گرفت.
|
تاریخ درج: 28/08/1397 | کد مطلب: 1 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 528