![Title]( "Title")
درسی از خطابه ی غدیر
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
بهشت، بهای جانبازی در راه خدا
از جمله صفات و ویژگی‌هایی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در خطابه‌ی غدیر برای امیرمومنان علیه السلام بیان کرده‌اند-که جزء تذکرات غیر مستقیم است-در بخش سوم خطابه می‌باشد: "امرته عن الله ان ینام فی مضجعی ففعل فادیا لی بنفسه" فرمان دادم به علی علیه السلام از طرف خدا که در رختخواب من بخوابد، انجام داد تا خودش را فدای من کند. هنگامی که مشرکان قصد جان پیامبر صلی‌الله علیه و آله را داشتند، به دستور خداوند فرمان مهاجرت از مکه به مدینه صادر شد، که در این مهاجرت یکی از اهالی مکه او را همراهی می‌کرد. چرا که اگر پیامبر صلی الله علیه و آله آن شخص را با خود نمی‌برد بیم آن می‌رفت که برنامه مهاجرت و محل اختفاء ایشان را به دشمنان گزارش دهد. در این شب، که به لیلة المبیت مشهور است، پیامبر صلی الله علیه و آله به امر خدا دستور داد تا حضرت علی علیه السلام در رختخواب ایشان بخوابد. ففعل فادیا لی بنفسه. "فداء" به معنای عوض کسی مردن است. مسیحیان نیز معتقدند که عیسی علیه السلام، به عوض گناهکاران مسیحی فداء شده اند. لذا خداوند گناهکاران مسیحی را خواهد بخشید (که این عقیده از نظر اسلام مردود است. وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوه...). جانبازی نهایت ایثار است. شاید عده‌ای حاضر باشند مال و اموال را فدای جان کنند، ولی جان را حاضر نیستند فدای چیز دیگری کنند.
خدا در قرآن درباره کسانی که جانشان را در راه خدا می‌دهند می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّة، که بسیار مقام بزرگی است و اشاره به امیرمومنان علیه السلام دارد. یکی از ویژگیهای امیرمومنان علیه السلام این است که حاضر شده جانش را در راه خدا و پیامبرِ خدا صلی الله علیه و آله در کف دست گیرد، که از جمله ویژگیهای منحصر به امیرالمومنین علیه السلام می‌باشد.
مطلب مهم در این مسئله، توجه به این امر است که پیامبر و امامان علیهم السلام، بخاطر اینکه بتوانند با مردم عادی زندگی کننند هیچ‌گاه با علم غیبشان زندگی نمی‌کردند. فقط در بعضی اوقات بخاطر اینکه اخباری را بدهند، از علم غیب استفاده می‌کردند، چرا که کسانی که با اهل بیت علیهم السلام تماس داشتند چه بسا دارای نهایت آلودگی بودند و اگر امامان علیهم السلام از علم غیب استفاده می‌کردند، نمی‌توانستند در اجتماع به زندگی عادی ادامه دهند.
امیرمومنان علیه السلام اگر می‌دانست که کشته نمی‌شود، این فدا کاری را می‌کرد و اگر هم می‌دانست که فدا می‌شود و شهید خواهد شد، باز هم این فداکاری را می‌کرد چون او فقط و فقط اطاعت امر خدا و رسول را می‌طلبید و مطیع محض فرمان رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.
این عمل امیرمومنان علیه السلام در لسان آیات، به فداکاری، خود باختگی و جانبازی حضرتش تعبیر شده، که در حقیقت حضرت علی علیه السلام را معرفی کرده است. حال، تذکر اخلاقی غیر مستقیم این عمل امیرمومنان علیه السلام چیست؟ این واقعه برای ما این درس را به همراه خواهد داشت که پیروان واقعی امیرمومنان علیه السلام، مقداری از این فداکاری را در وجود و در زندگیشان نسبت به خدا و رسول و امیرمومنان علیهم السلام و امروز نسبت به امام زمان علیه السلام پیاده کنند و ببینند که این این عمل چقدر موجب موفقیّت آن‌ها خواهد شد.
شاید الان موقعیتی نیست تا جان خود را فدا کنیم، ولی حداقل موقعیت آن هست تا مقداری از پول و وقت خود را صرف کنیم و در راه دفاع از مظلومیت امام زمانمان کوشا باشیم. امیرمومنان علیه السلام بر دفاع از دینش همه‌ی هستی‌اش را گذاشت و ما پیروان امیرمومنان علیه السلام حاضر نیستیم هفته‌ای ده ساعت وقت برای اعتلای دین بگذاریم. پس معلوم می‌شود گفتار ما با اعتقاد ما و عمل‌مان با فکرمان جور نیست. اگر بخواهیم موفق شویم، الان هم همانند زمان پیغمبر صلی الله علیه و آله است. فقط با یک تفاوت مختصر که الان امام زمان علیه السلام در غیبت هستند.
از شرائط عمده ظهور امام زمان علیه السلام، طبق دعای وارده از امام باقر علیه السلام، آمادگی، شناخت و معرفت ما است و برای این کار باید وقت و نیرو صرف کنیم. در کارهای دینی ساده ترین کار پول دادن است و کارهای دیگری مثل مطالعه، سخنرانی، بی خوابی و غیره... لازم است تا ارادتمان را به امام زمان علیه السلام اثبات کنیم. چطور برای مقداری پول و ایجاد رفاه مادی، زن و بچه را حتی دو یا سه ماه در چندین وعده در سال، رها کرده به دیار غربت می‌رویم تا پول بیشتری تهیه کرده و به درصد رفاه مادی بیفزائیم. پس باید برای ارتقاء سطح درک معنوی نیز مقداری زحمت کشید، مطالعه کرده و بیخوابی کشید، تا دِین خود را به امام عصرمان ادا کنیم. برای خدمت هم سن و سال مطرح نیست. مهم تصمیم و اراده است. ائمه علیهم السلام در اطراف خود، به عنوان یار با وفا، افراد با سنین متفاوت داشتند. مثلا هشام بن حکم که از شاگردان امام صادق علیه السلام بود، فقط ۱۳ ساله بود.
اواريست گالوا (Evariste Galois)بنیانگذار ریاضی جدید در ۱۳ سالگی ۲۰۰ فرمول ریاضی نوشت. امیر مومنان علیه السلام نیز فداکاری را از ده سالگی و (با شروع رسمی اسلام) رسماً از ۱۳ سالگی شروع کردند. انسان اگر بخواهد کار دینی کند، در هر سنی می‌تواند و باید یک کاری را به عنوان فعالیت دینی در بطن زندگی مان قرار دهیم. تمام کسانی که در راه اعتقادات و امور معنوی به جایی رسیده اند، تمام زندگیشان را وقف این امور کرده اند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در خطابی از جانب خداوند متعال، امر شده که اگر کارت به پایان رسید، کار بعدی را شروع کن. (فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَب وَ إِلى رَبِّكَ فَارْغَبْ )
پس درس ما این است که: کار دینی را از هر سنی شروع کرده و حداقل در هفته ۱۰ ساعت برای دفاع از مظلومیت امیرمومنان علیه السلام و فرزندان پاکش علیهم السلام وقت گذاری کنیم و با این عمل نام خود را در زمره یاوران با اخلاص امام عصر علیه السلام یادداشت کنیم.
|
تاریخ درج: 28/08/1397 | کد مطلب: 2 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 412