![Title]( "Title")
در مسیر عبودیت
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
حقِّ نماز
"وَ يَتَشَهَّدُ بِالْإِخْلاَصِ مَعَ اَلْأَمَلِ"
در نماز، شخص نمازگزار با خلوص نیت تشهد می‌گوید. تشهد از باب تفعل است. یعنی قبول شهادت. مرحله ی پیش از شهادت مرحله ی آگاهی است. اگر انسان آگاه نباشد نمی تواند شهادت دهد. انسان نسبت به توحید آگاهی دیرینه دارد. در نماز شهادت و گواهی می دهیم به آن چیزی که از قبل آگاه بودم . این که خدایی جز الله نیست و پیامبر بنده و رسول خداوند است .
شهادت می دهیم مع الامل در حالی که آرزو داریم در همین راه اخلاص هم داشته باشیم.
"وَ يُسَلِّمُ بِالرَّحْمَةِ وَ اَلرَّغْبَةِ"
و سپس با رحمت و رغبت سلام می دهیم و می گوییم: « اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أيُّهَا النَّبِيُّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ؛ اَلسَّلامُ عَلَینَا وَ عَلَی عِبادِ اللّه الصّالِحِین»
تعبیر "اَلسَّلامُ عَلَینَا" یعنی ما نمازگزاران، ما مخلصین، ما متقین یعنی به خود می قبولانیم که باید در زمره متقین و صالحین باشیم. و در آخر به همه سلام می کنیم و می‌گوییم: «اَلسَّلامُ عَلَیکمْ وَ رَحْمَةُ اللّه وَ بَرَکاتُه» یعنی سلام بر فرشتگان و بندگان صالح و پیامبران و اوصیا الهی.
"وَ يَنْصَرِفُ بِالْخَوْفِ وَ اَلرَّجَاءِ"
در آخر، از نماز به حالت خوف و رجا بیرون می آییم . یعنی هم بیم داریم که آیا خداوند عبادت ما را قبول نموده اند و هم امید بسیار داریم که اگر چه گناه بسیار داریم اما به فضل خداوند و رحمت او امید به نجات از هلاکت داریم. لذا به دستور ائمه علیهم السلام پس از عبادات دعا می کنیم و می گوییم. {رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ} پس این گونه حق نماز را ادا می کنیم.
|
تاریخ درج: 02/02/1398 | کد مطلب: 4 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 730