![Title]( "Title")
معرفی دشمنان
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
بشیر بن سعد انصاری
بشیر بن سعد در مدینه زندگی می‌کرد زمانی که آوازه‌ی اسلام به شهر مدینه رسید، جزو کسانی بود که ندیده به پیامبر صلی الله و علیه و آله ایمان اورد و در پیمان عقبه شرکت نمود. بشیر از قبیله‌ی خزرج بود و سال‌ها در مدینه مورد احترام مردم مدینه بود. او قبل از هجرت با عمره دختر رواحه ازدواج کرده بود و فرزندش نعمان نخستین فرزندی بود که از انصار در مدینه پس از هجرت متولد شد.
او در زمان حیات رسول خدا صلی الله علیه و اله در غزوات مختلفی چون بدر و احد شرکت کرد و بشیر در ماه‌های شعبان و شوال سال هفتم هجری، از سوی پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم به دو مأموریت نظامی فرستاده شد. او از معدود مردان مدینه بود که سواد خواندن و نوشتن داشت.
اما پس از وفات پیامبر، بشیر که از جریان سقیفه‌ی بنی ساعده باخبر شده بود خود را به جمع انصار رساند. در میان انصار اختلاف زیادی برای معرفی کردن شخصی برای جانشینی رسول خدا در جریان بود ولی بیشترین رای متعلق به سعد بن عباده بود.
بشیر به دلیل حسادت، با انصار همراه نشد و در سقیفه‌ی بنی ساعده اولین کسی بود که از میان انصار برخاست و با خلیفه‌ی اول بیعت کرد و او را بر خلاف وصیت پیامبر و واقعه‌ی غدیر، به جانشینی رسول خدا صلی الله علیه و آله قبول کرد.
این کار بشیر بن سعد، بین انصار اختلاف انداخت و مشاجره ای آغاز شد و بشیر دوباره برخاست و انصار را با یاد آوری قدرت و نفوذ قبیله‌ی قریش ترساند و از ایشان خواست که با خلیفه‌ی اول بیعت کنند (اسدالغابه – ابن اثیر- جلد اول).
هنگامی که امیرالمومنین علیه السلام را به همراه زبیر و گروهی از بنی‌هاشم برای بیعت با خلیفه‌ی اول به مسجد آوردند امیرالمومنین علیه السلام درمورد عهد شکنی مردم سخن گفتند و سپس در زمینه‌ی حق خود برای خلافت و جانشینی رسول خدا صلی الله علیه و آله سخنرانی نمودند. آن‌گاه شبیر بن سعد برخاست و این گونه عذر آورد که اگر انصار این سخنان را پیش از بیعت با ابوبکر می‌شنیدند حتی دو تن هم به مخالفت با امیرالمومنین علی علیه السلام بر نمی‌خواست ولی اکنون انصار بیعت کردند و نمی‌توانند پیمان بشکنند.
در این هنگام امیرالمومنین علیه السلام ایشان را به یاد پیمانی که در غدیر با او بسته بودند انداخت و با این حرف بشیر و دیگر عذرتراشان خاموش شدند.
بشیر همچنان در بیعت با خلیفه‌ی اول باقی ماند و در جنگ‌های زمان او شرکت کرد. او برای تصرفات و فتوحات به ایران در سپاه خالد بن ولید حضور داشت. در سال ۱۲ هجری قمری هنگام لشکر کشی به عراق کنونی در ناحیه‌ی بانقیا در نبرد عین النمر در رکاب خالد بن ولید جراحتی جدی برداشت و در مدت زمان کم به علت همان جراحت جان داد و بدن او را در همان منطقه مدفون کردند.
|
تاریخ درج: 05/06/1398 | کد مطلب: 6 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 17