دلنوشته

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز اندیشه عبودیت (۴) ادامه از شماره قبل یک بار خانمی برای مطرح کردن مشکل خود پیش من آمد، ظاهراً مجسمه ساز یا طراح و خلاصه هنرمند بود. در باب تحقیق و رسیدن به یقین، اشکالی را مطرح کرد. گفتم: ممکن است از شما سؤالی کنم؟ آن روسری و پالتویی که پوشیده‌اید، چرا به این مدل انتخاب کرده‌اید؟ آیا تحقیق کرده‌اید؟ دگمه‌های لباس شما تحقیقی است؟ از نظر عقلی تحقیق کرده‌اید و به این‌جا رسیده‌اید که باید دگمه‌ها اندازه و مدلش این شکلی باشد؟ رنگش این باشد؟ دو سواخه باشد یا چهار سوراخه؟ هفت دگمه باشد یا چهارده دگمه؟ می‌بینید که برای هیچ یک از این‌ها تحقیق نکرده‌اید. ولی وقتی به نماز می‌رسید، می‌گویید تا یقین نکنم و فلسفه نماز را نفهمم، نماز نمی‌خوانم. آیا این تحقیق فقط برای نماز است. چرا فقط وقتی گفته می‌شود: وقت روزه از طلوع فجر صادق تا مغرب است، برای آن استدلال می‌خواهی و فلسفه‌اش را می‌پرسی!؟ متأسفانه در زمان ما این مسائل خیلی مطرح است؛ مخصوصاً که راه فرنگ هم باز است و در بیشتر خانواده‌ها افرادی هستند که کشورهای بیگانه رفته‌اند یا در رفت آمدند و در جلسات خانوادگی نیز، همیشه داد سخن سر می‌دهند و به اصطلاح میکروفون را به‌دست می‌گیرند و هرچه می‌توانند، احکام خداوند متعال و سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه طاهرین علیهم السّلام را به باد مسخره می‌گیرند؛ مثلاً می‌گویند: من فقط قرآن و نهج‌البلاغه را قبول دارم؛ بقیه احادیث قوی و ضعیف دارند و نمی‌توان به آن‌ها استناد کرد! باید پرسید که آیا شما حدیث شناسی؟ آیا اصلاً می‌دانی حدیث چیست؟ بله تحقیق و استدلال لازم است؛ اما دارای شرایط خاصّ خود است.

تاریخ درج: 10/09/1394 | کد مطلب: 2 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 767