معرفی دشمنان

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز داماد عثمان داماد عثمان بود و تمام بزرگی خود را از عثمان گرفته بود پس عجیب نبود که چرا این گونه از دل و جان برای حفظ قدرت و حکومت عثمان تلاش می‌کرد. نامش مروان بن حکم بن ابی العاص بود و به عبدالملک مروان بن حکم معروف بود. در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله به همراه پدرش به جرم استهزاء رسول خدا و مسلمانان از مدینه تبعید شده بود و حتی در حکومت ابوبکر و عمر هم با وساطت عثمان نتوانست به مدینه باز گردد (تاریخ طبری جلد ۳). اما در زمان خلافت عثمان ماجرا به نحو دیگری ورق خورد. عثمان داماد خود را به مدینه باز گرداند و به علّت داشتن سواد و قدرت نگارش، او را به بازنویسی قرآن گماشت. عثمان در انجام تمام امور با مروان مشورت می‌کرد هرچند همسرش نائله، این مشورت را موجب کشته شدن عثمان می‌دانست و از طرفی امیرالمومنین علی علیه السّلام نیز بسیار عثمان را از مروان می‌ترساندند و عقیده داشتند مروان سبب انحراف عثمان خواهد شد و دین و عقل عثمان را به انحراف می‌کشد و ایشان عثمان را مانند شتری می‌دانستند که ریسمانش در دست مروان بن حکم است و او را به هر سو که بخواهد می‌کشد ( تاریخ طبری جلد ۳). مروان بن حکم در کنار عثمان در محاصره قرار گرفت و تا پای جان به قیمت زخمی هولناک از جان او دفاع کرد. او کسی بود که بر جنازه عثمان نماز خواند. بعد از مرگ عثمان به همراه عایشه و اصحاب جمل پرچم خون خواهی عثمان را بر دست گرفت ولی در همان جنگ با تیری از سپاه خود، طلحه را کشت چرا که او را قاتل مستقیم عثمان می‌دانست. پس از کشتن طلحه در میان ناباوری همه، با علی علیه السّلام بیعت کرد و امیرالمومنین علیه السلام، اگرچه با وساطت ابن عباس او را عفو کردند ولی با مروان دست بیعت ندادند و فرمودند: «دست این مرد دست خیانت است او به زودی به ما خیانت می کند.» (منتهی الرب نهج البلاغه – اعلام زکلی - بحار الانوار (وساطت ابن عباس)). پیش بینی امیرالمومنین علیه السّلام درست بود و مروان در جنگ صفین کنار معاویه با ایشان جنگید. عبدالملک مروان در زمان حکومت معاویه چند سال حاکم کوفه شد و معاویه به او باغ‌ها و نخلستان‌های فدک را بخشید. یکی از رسوم او در کوفه این بود که هر جمعه در نماز، سبّ علی علیه السّلام را می‌گفت. پس از شهادت امام حسن مجتبی علیه السّلام، مروان کسی بود که از دفن امام علیه السّلام در کنار قبر پیامبر صلی الله و علیه و آله جلوگیری کرد (انساب الاشراف جلد ۳). هنگام مرگ معاویه، مروان از جمله کسانی بود که برای یزید از مردم بیعت می‌گرفت ولی پس از آن در جریان عاشورا و پس از آن، مدت زیادی در شام مخفیانه با دولت اموی مخالفت کرد و سرانجام پس از مرگ یزید پسر خود را به عنوان کاندید خلافت مطرح کرد و در این راه بسیار با زبیریان جنگید. سرانجام توانست حکومتی را در شام ایجاد کند و چند سالی به خلافت مشغول شود. او پس از خود دو پسرش را وارث حکومتش قرار داد. مروان بن حکم سرانجام در سال ۶۵ هجری زمانی که بیش از ۷۰ سال سن داشت مرد. علت مرگ او را بیماری بر اثر طاعون و یا قتل او توسط همسرش می دانند (تاریخ مسعودی- مروج الذهب).

تاریخ درج: 30/10/1394 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 793