معرفی دشمنان سایت خطابه‌ی غدیر-صفحه اصلی ماژول مطلب

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

جنایتکار حره

با اسب و سلاح و کفش خود وارد حرم امن رسول خدا صلی الله علیه وآله شده بودند و مسلمانان مهاجر و انصاری که به حرم آن حضرت پناه برده بودند را به خاک و خون کشیدند تا جایی که خون به قبر پیامبر صلی الله علیه وآله رسید (محمد بن علی بن حسین- شیخ صدوق).
مسلمانان را گروه گروه به حرم رسول خدا می‌آوردند و در حضور فرمانده‌ی سپاه مسلم بن عقبه به عنوان عبد و بنده برای یزید از ایشان بیعت می‌گرفتند.
هرکس در انجام بیعت با قاتل پسر رسول خدا لحظه‌ای تامل می‌کرد به دستور مسلم در همان مسجد پیامبر گردن می‌زدند.
به مسلم خبر دادند گروه بعدی که وارد مسجد النبی می‌شود پسر حسین بن علی علیه السّلام و اهل بیتش هستند. مسلم بن عقبه با بی شرمی به امام سجاد علیه السّلام ناسزا گفت و دستور داد ایشان را وارد کنند تا برای یزید بیعت بگیرند. با ورود امام ورق برگشت و مسلم نه تنها از ایشان بیعت نگرفت بلکه به او و اهالی منزلش امان داد. پس از خروج امام سجاد علیه السّلام، مسلم به نزدیکانش اعتراف کرد: «کاری که کردم به اختیار خودم نبود و همه‌ی وجودم از بیم و هراس نسبت به او پر شده بود» (الارشاد - شیخ مفید – جلد دوم).
مسلم بن عقبه المری از سرداران معاویه و یزید بود. پس از قیام عاشورا مردم مدینه که از تنها گذاشتن امامشان پشیمان شده بودند بر ضد یزید قیام کردند.

یزید طی نامه‌ای به مسلم بن عقبه فرمان لشکر کشی به مدینه را صادر کرد و به او نوشت: «سه روز به مردم مهلت بده اگر تو را اجابت کردند که هیچ، در غیر این صورت با آن‌ها از در جنگ وارد شو و وقتی بر آن‌ها پیروز شدی هرچه از مال و ناموس و حیوان در شهر است برای تو و سربازانت مباح است. پس از سه روز مردم را رها کن» (تاریخ مسعودی - ابوالحسن بن علی مسعودی).
و به این صورت سپاهیان مسلم بن عقبه پس از پیروزی در سنگلاخ‌های اطراف مدینه به نام «حرّه واقم» سه روز بزرگترین جنایات را در حق مردم مدینه روا داشتند و خون‌های فراوان ریختند. تعداد کشته شده‌ها بیش از ۶۵۰۰ نفر بود و مال و ناموس مردم مدینه به تاراج رفت (تاریخ طبری).
خانه‌ی امام سجاد علیه السّلام تنها محل امن مدینه بود و امام مردم بسیاری را درمنزل خود پناه داده بودند. می‌گویند در آن زمان بیش از ۴۰۰ نفر در منزل ایشان سکونت می‌کردند (کتاب ربیع الابرار).
مسلم پس از آن به دستور یزید برای سرکوب مردم مکه و آل زبیر راهی مکه شد ولی اجل مهلتش نداد و در سال ۶۴ بر اثر بیماری مرد.
مسلم بن عقبه که به علت اسراف در خون ریزی به مسرف بن عقبه مشهور شده بود در هنگام مرگ، قتل عام مردم مدینه به دستور یزید را بهترین عمل خود بعد از گفتن لا اله الا الله می‌دانست.

تاریخ درج: 27/11/1394 | کد مطلب: 5 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 920

بدمتوسطخوبخیلی خوبعالی

نظرات:

پاسخ به:
عنوان شما:
نظر: