درسی از خطابه

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز حاکم اندیشه‌ها در جمله‌ی «أَلا إِنَّهُ غالِبُ كُلِّ قَبيلَةٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْكِ وَهاديها» : «هشدار! اوست چیره بر تمامی قبایل مشرکان و رهنمای آنان» دو نکته وجود دارد: نکته‌ی اول این‌که «چیره» و «غالب» به دو معنی است: الف) چیرگی فیزیکی؛ مثل پادشاهان که معمولاً دارای غلبه‌ی فیزیکی هستند و بر مردم و زندگی‌شان چیره‌اند. ب) چیرگی متافیزیکی؛ مثل پدران، مادران و اساتید که بر ما چیرگی و غلبه‌ی معنوی و روحی دارند. حتی ممکن است آن‌ها دستشان از دنیا کوتاه شده باشد و در حال حاضر بر ما چیرگی فیزیکی نداشته باشند، اما چیرگی معنوی دارند، چراکه تعلیماتشان و مطالبی که گفته‌اند بر ما احاطه دارد. نکته‌ی دوم این‌که اغلب کسانی که چیره و غالب هستند، در موردشان صحبت هدایت و راهنمایی نیست، زیرا چیرگی با هدایت و راهنمایی کمی حالت تناقض دارد. وقتی کسی چیره است، حالت قهر و غلبه دارد. اما پیامبر اکرم صلی‌الله علیه واله و سلم در مورد امام زمان علیه‌السّلام می‌فرمایند که وقتی آن حضرت تشریف می‌آورند، همه‌ی مردم را هدایت و به اسلام دعوت می‌کنند «وَ هاديها» و در نهایت با معاندان خواهند جنگید؛ نه این‌که از ابتدا همه را از دم تیغ و شمشیر بگذرانند. در زیارت آل یس آمده است: «السلام عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَة»: رحمت امام زمان علیه‌السّلام فراگیر است و همین رحمت باعث غلبه‌ی ایشان می‌شود، چراکه ائمه سلام ‌الله علیهم اجمعین مظهر تمام نمای صفات جمال و جلال خداوند هستند. یکی از صفات جمال خداوند این‌گونه بیان‌شده است: «يا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ» : «اي كسي كه رحمتش بر غضبش پيشی گرفته.» اول رحمت، سپس غضب اوست. اصل بر این است که رحمت می‌کند و به خاطر دوام امواج خروشان رحمت، غضب می‌کند. در واقع علت غضبش این است که مزاحمین رحمت را کنار بزند. از طرفی توحید و شرک، در مقابل اهل شرک و اهل توحیدند ودرحقیقت متناقض‌اند. انسان‌ها یا مشرک یا موحدند و یا مقداری از شرک یا توحید را دارند، ولی در آنجایی که توحید دارند، مشرک نیستند و درجایی که مشرک‌اند، توحید ندارند. توحید، خداپرستی و یگانه‌پرستی در فطرت مردم، از آن زمانی که آفریده ‌شده‌اند وجود دارد. روایات زیادی در کتب حدیثی در این مورد وجود دارد: «إذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ»: «زمانیکه قائم قیام نماید، در زمین نقطه‌ای باقی نمی‌ماند، مگر این‌که در آنجا، ندا به توحید و رسالت داده می‌شود.» خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ ا لذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُون﴾: عِبادِيَ الصَّالِحُون کسانی هستند که برای خدا کار می‌کنند و وارث زمین می‌شوند. عباد صالح افرادی موحد و پرچم‌دار توحید هستند، لذا مهم‌ترین نکته در حکومت امام زمان علیه‌السّلام، این است که اصحاب، موحد تربیت می‌شوند. پایه‌ی حکومت امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف این است که غیر از خدا، کسی را عبادت نکنند و مردم موّحد و خداپرست باشند.

تاریخ درج: 27/11/1394 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 728