درسی از خطابه سایت خطابه‌ی غدیر-صفحه اصلی ماژول مطلب

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

نیکو ی برگزیده

«الا إِنَّهُ يَسِمُ كُلَّ ذي فَضْلٍ بِفَضْلِهِ وَ كُلَّ ذي جَهْلٍ بِجَهْلِهِ»:
«هان! او به هر ارزشمندی به اندازه‌ی ارزش او و به هر نادان و بی ارزشی به اندازه‌ی نادانی‌اش نیکی کند.»
«أَلا إِنَّهُ خِيَرَةُاللَّهِ وَ مُخْتارُهُ»:
«هان! او نیکو و برگزیده‌ی خداست.»
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به هر صاحب فضلی، به اندازه‌ی فضل و دارائیش نشان و علامت می‌دهد و به هر نادانی به اندازه‌ی نادانی‌اش مقام می‌دهد. این درباره‌ی موضوع عدل عمومی امام زمان علیه السّلام است.
«يَسِمُ» یعنی علامت می‌دهد. «كُلَّ ذي جَهْلٍ بِجَهْلِهِ» یعنی به هر جاهلی به اندازه‌ی جهل او؛ مثلاً جهل یکی به اندازه‌ی شصت و دیگری به اندازه‌ی چهل است، به هر کدام یک نشان خاص می‌دهند و هم چنین برای کسانی که دارای فضل‌اند. اگر فضل کسی به اندازه‌ی ارتشبد است، نشان ارتشبد به او می‌دهد و...
معنی‌ دیگر «يَسِمُ» نیکی کردن است.
فضل یعنی دارایی. وقتی می‌گوییم خدا تفضل می‌کند، یعنی خدا دارایی می‌دهد. البته دارایی هم مادی و هم معنوی است.

عدالت امام زمان علیه السّلام

منظور از عدل این است که هر چیزی در جایگاه خودش قرار بگیرد. برترین نشان حکومت امام زمان علیه السّلام عدل است.
یکی از برترین مطالبی که در خطبه‌ی غدیر درباره‌ی امام زمان علیه السّلام آمده، همین مطلب است که ایشان، نشان‌ها، مقامات، نیکی‌های مادی و معنوی را به اندازه‌ی میزان فضل و جهل مردم اعطا می‌کنند. کسی که دارای علم برتر باشد، بیشتر به او نیکی کرده و جایگاه بالاتری به او می‌دهند.
وقتی امام زمان ارواحنا فداه تشریف می‌آورند، همه‌ی عالم را با دانش و بینششان، پر می‌کنند. دانش یکی از فضیلت‌هاست.

اصل دارایی معنوی از علم است. پس فضل و مقامی که به انسان‌ها می‌دهند، به اندازه‌ای است که فضل و علم دارند.
در زیر دو روایت در این مورد بیان می‌گردد:

روایت اول:

مردی خدمت امیرالمؤمنین علیه افضل صلوات ﺍﻟﻤﺼﻠّﻴﻦ آمد و گفت: داستان مهدی چیست؟
آن حضرت فرمودند:
«زمانی که منقرض شوند، منقرض شوندگان و مؤمنین کم شوند و آن‌هایی که در راه باطل هستند از بین بروند و دنیا خالص شود، امام زمان علیه السّلام می‌آیند.»
سپس سؤال می‌کند: این مرد از کدام طایفه است؟ آن حضرت می‌فرمایند: از بنی‌هاشم است. سپس برخی ازصفات حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف را این گونه بیان می‌فرمایند: «او شخصی است که بیشترین مردم را پناه می‌دهد، بیشتر از شما علم دارد و بیشتر از همه صله ی رحم به جا می‌آورد.»
سپس حضرت می‌فرمایند: «خدایا! بیعت او را بیرون آمدن از غم و غصه قرار بده و با آمدن او اختلافاتی که در امّت است برطرف کن.» (منتخب الاثر یک جلدی صفحه ۳۰۹ ، فصل دوم، باب چهل وچهار، حدیث دو).

روایت دوم:

این روایت از کتاب« غیبت نعمانی» است که از« کتاب المهدی» نقل کرده است:
«الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ بِأَيِّ شَيْ‏ءٍ يُعْرَفُ الْإِمَامُ. قَالَ: بِالسَّكِينَةِ وَ الْوَقَارِ. قُلْتُ :[وَ] بِأَيِّ شَيْ‏ءٍ قَالَ: وَ تَعْرِفُهُ بِالْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ بِحَاجَةِ النَّاسِ إِلَيْهِ وَ لَا يَحْتَاجُ إِلَى أَحَد»:
حارث بن مغیره گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: امام با چه نشانه‌ای شناخته می شود؟ فرمود: به آرامش و وقار، عرض کردم: و دیگر با چه؟ فرمود: نیز با (دانش او به) حلال و حرام او را می‌شناسی، و نیازمندی مردم به او، در صورتی که او خود به هیچ کس نیاز ندارند.
این دانش شامل تمام دانش‌‌هاست. آن حضرت خصوصیات همه را می‌شناسند. به اندازه‌ی علم و جهل مردم، فضل و پاداش می‌دهند. با توجه به علم و جهل مردم، به آن ها، مقام و جایگاه عطا می‌کنند، چرا که او به وسیله‌ی خدا انتخاب شده‌ و بهترین است.
پیامبرصلّی الله علیه وآله وسلم درمعرفی ایشان می‌فرمایند:
«أَلا إِنَّهُ خِيَرَةُاللَّهِ وَ مُخْتارُهُ»:
«هان! او نیکو و برگزیده ی خداست.»
«خِيَرَةُ و مُخْتارُهُ» هر دو از یک لغت به معنی خیر و خوبی است. لغت خیر یعنی بهتر و برتر بودن، البته کلمه‌ی خیر، «اخیر» بوده که بر اثر کثرت استعمال«الف» آن حذف و خیر شده است.
«مُخْتارُهُ» اسم مفعول است. مختار یعنی انتخاب شده و برگزیده. معنای این دو به هم خیلی نزدیک است، زیرا «خِيَرَةُ» مصدر یا صفت مشبه است.

تاریخ درج: 28/01/1395 | کد مطلب: 4 | تعداد نظرات: 1 | تعداد بازدید: 834

بدمتوسطخوبخیلی خوبعالی

نظرات:

سارا فوقی

1395/02/06

مطلب ارایه شده مختصر اما مفید عرضه شده است .سپاسگزارم!

22 74 2 1 4 1 1

پاسخ به:
عنوان شما:
نظر: