معرفی علما

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز صاحب آیین بندگی سال ۷۵۷ هجری‌قمری در خانه‌ی کوچک شیخ شمس الدین محمد بن فهد در شهر حله پسری به دنیا آمد که نام او را احمد گذاشتند. احمد خواندن و نوشتن را در مکتب خانه‌ی شهر حله فرا گرفت و از آن جا راهی حوزه‌ی علمیه‌ شهر شد. او در تحصیل و کسب علم بسیار کوشید و طولی نکشید که به عنوان عالمی شیعی شناخته شد. او سفری به جبل عامل و بیت المقدس داشت و در طی سفر خدمت فرزند شهید اول رسید تا از او اجازه‌ی روایت بگیرد (تعلیقه امل الامل – میرزا عبدالله افندی اصفهانی). احمد بن محمد بن فهد اسدی حلی که بعد ها به ابن فهد حلی معروف شد در عرفان و سیر و سلوک و زهد و تقوا شهرت داشت. ابن فهد حلی در بحث و مناظره تبحر و توانایی بسیاری داشت. او بارها با اهل سنت به مناظره نشست و همواره ایشان را شکست می‌داد. مناظره‌ی معروف او با حاکم عراق در این بین بسیار معروف می‌باشد. اسپند میرزا پسر قرا یوسف از امرای سلطان محمد جلایر بود و دوازده سال بر بغداد و اطراف آن حکومت نمود.   در چهارمین سال سلطنتش دستور داد بزرگان شیعه و سنی با هم به مناظره بنشینند. احمد بن فهد حلی توانست در حضور سلطان با تمام دانشمندان هم مذهب سلطان به مناظره بنشیند و تمامی ادله‌ی آنان را رد نمود و با قدرت حقانیت شیعه را ثابت کرد. حاکم عراق تحت تأثیر کلمات ابن فهد حلی قرار گرفت و ادله‌ی محکم او چنان بر سلطان خوش آمد که  مذهب خویش را تغییر داد و در کنار شیخ علوم دینی و احکام شیعی را آموخت و به جمع دوست داران اهل بیت و امیرالمومنین علیه السّلام پیوست. کمی بعد او مذهب شیعه را مذهب رسمی حوزه‌ی خویش اعلام کرد و خطبه‌ی خویش را به نام امیرالمؤمنین علی علیه السّلام انشاء کرد و دستور ضرب سکه‌ی دوازده امامی داد. (مجالس المومنین – قاضی نورالله شوشتری) از ابن فهد حلی آثار بسیاری به جای مانده که همان آثار خود نمونه و نشان دهنده‌ی مقام والای ایشان می باشد. کتاب هایی چون آداب الداعی، استخراج الحوادث، اسرار نماز، تاریخ ائمه علیه السّلام، تحریر در فقه، ترجمه الصلاه و..... از آثار با ارزش ایشان می باشد. بزرگانی چون ابن عشره، ابن طی مولف کتاب مسائل ابن طی و شیخ شمس الدین محمد عاملی از شاگردان او می باشند. معروف‌ترین اثر شیخ را عُدّةُ الدّاعی دانسته‌اند. در مقدمه ی این کتاب ارزشمند به تعریف دعا و ترغیب مؤمنین به آن اشاره شده و پس از آن در فصول کتاب علاوه بر روایات و دعاهای بسیار از ائمه و اهل بیت به ترغیب بر دعا، استجابت دعا، کیفیت دعا، ذکر دعا و آداب دعا کردن اشاره شده است. این کتاب بارها به زبان فارسی ترجمه شده است و با نام‌هایی چون آیین بندگی و آداب راز و نیاز به درگاه بی‌نیاز شناخته شده می باشد. این عالم و عارف بزرگ اسلامی و شیعی در سال ۸۴۱ در سن ۸۴ سالگی در کربلا وفات نمودند. قبر شریف ایشان در محلی به نام باغ نقیب علویین کربلا در نزدیکی خیمه گاه امروزه نیز زیارتگاه عاشقان می باشد.

تاریخ درج: 01/03/1395 | کد مطلب: 6 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 482