معرفی دشمنان

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز سفاح اولین خلیفه‌ی عباسی عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطّلب ملقب به سفاح یا ابوالعباس اولین خلیفه‌ی عباسی نام داشت. زمینه‌ی حکومت او از زمان پدرش و با سیاست و تدبیر چیده شد. هرچند پدرش محمد کار دعوت و مبارزه با امویان را نخست به پسر بزرگترش به نام ابراهیم امام سپرد ولی پس از آن که ابراهیم امام به دستور مروان خلیفه‌ی اموی محبوس و مسموم شد کار دعوت به دست ابوالعباس افتاد. ابوالعباس در سال ۱۳۲ پنهانی به کوفه آمد. تلاش او و طرفدارانش بر این بود که او را مهدی موعود آل محمد معرفی کنند. برای همین تمام تلاش خود را می‌نمودند که او را با روایات و احادیث رسول خدا صلّی الله علیه و آله همسو کنند. مدتی زندگی پنهانی در خفا و بدون شناساندن او به مردم، معرفی دروغین خود از تیره‌ی دو نسل پیامبر، همراهی سیاه جامگان از خراسان، شعار الرضا من آل محمّد و انتخاب اسامی سفاح، مهدی و... برای خود از مراحل نقشه‌ی سفاح برای رسیدن به حکومت بود (خورشید پنهان -علی اکبر حسنی) و (مجمع الزوائد و منبع القوائد- هیثمی). سفاح قبل از خلافت در جلسه‌ای در منطقه ابوا که بین سران مخالف حکومت بنی امیه شکل گرفته بود با رهبر شیعیان امام صادق علیه السّلام رو به رو شد. امام صادق علیه السّلام با هیچ یک از اعضای آن جلسه بیعت نفرمودند و مشروعیت آن جلسه که به نام خون خواهی از امام حسین علیه السّلام برقرار شده بود را زیر سوال بردند و هدف این جلسه را انتقال قدرت نامیدند. ولی این جلسه برای سفاح آسایش خیال موقتی به دنبال داشت چون امام صادق علیه السّلام دعوت ابوسلمه و ابومسلم خراسانی برای جهاد و قیام مسلحانه را رد کردند (منتهی الامال - جلد ۱- طبع رحلی).   در ۱۳ ربیع الاول سال ۱۳۲ سفاح دعوت و قیام خود را در مسجد کوفه علنی کرد و با نام قائم آل محمد از مردم کوفه بیعت گرفت و با اشاره به احادیث پیامبر حکومت خود را مشروعیت داد. هرچند این ادعا توسط فرزند بر حق رسول خدا امام صادق علیه السّلام تکذیب شد و حضرت فرمودند: «این پسر مهدیِ امت نیست و زمان ظهور هنوز فرا نرسیده است.» (سیری در سیره ائمه اطهار - ص۱۳۴). سفاح پس از به خلافت رسیدن مقر خلافت خود را در شهر کوچک انبار که از شهرهای زیبای عراق بود بنا کرد. او در طول دوران خلافت خود هر اموی را که می‌شناخت به اسم خون خواهی از حسین بن علی علیه السّلام به قتل رساند و حتی دستور داد قبر امویان در شام را شکافتند و جنازه‌ها را به آتش کشیدند. هرچند در زمان خلافت او شیعیان و امام صادق علیه السّلام در فشار نبودند ولی حضرت هیچ گاه او و حکومتش را تایید ننمود. سرانجام سفاح در سال ۱۹۵ پس از چهار سال و هشت ماه خلافت با ابتلا به بیماری آبله مرد و جسدش را در منزل خودش دفن کردند (تاریخ طبری- جلد ۷).

تاریخ درج: 15/03/1395 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 689