![Title]( "Title")
مقاله مناسبتی
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
مادری برای اسلام
این محبت زان محبت‌ها جداست حب محبوب خدا، حب خداست
ببار ای آسمان مکه امشب، لیک در این شامگاه تیره‌ی دهم ماه رمضان باریدن تو نیز نمی‌تواند گرد غم را از چهره‌ی کوچه‌های مکه بروبد. امشب خدیجه مادر مسلمین جهان در بستر مرگ خوابیده است. بازار اشک در چشمان کوچک فاطمه سلام الله علیها رونق گرفته و پیامبر با گریه‌های نور دیده‌اش گریه می‌کند.
امشب سکوتی سهمگین بر خانه‌ی خدا سنگینی می‌کند و فرشتگان اشک ریزان بر گرد کعبه می‌چرخند. مگر می‌توان چهره‌ی نورانی پیامبر صلّی الله علیه و آله را غم آلود مشاهده کرد و بی تفاوت بود. مگر می‌شود گریه‌های سوزناک فاطمه سلام الله علیها را شنید و ساکت ماند.
چهره‌ی بانویی رنگ پریده و بیمار که در بستر خفته شباهتی به بزرگ بانوی قریش ندارد که خدیجه سلام الله علیها هر آن چه داشت در طَبَقِ اخلاص نهاده بود و در راه اسلام فدا کرده بود. از آن زمان که محمّد صلّی الله علیه و آله وسلم از غار حرا به خانه‌ی خدیجه بازگشت، او بود که با گرمای محبتش رسول تازه مبعوث شده‌ی خدا را امید بخشید. او بود که نخستین سخنان وحی را شنید و با شنیدن اولین ندای حق روی به سوی قبله کرد و خدا را به یکتایی خواند.
خدیجه سلام الله علیها زخم زبان‌ها و آزار قبیله‌ی قریش را به سخره می‌گرفت و پر افتخار خود را همسر وفادار محمّد امین صلّی الله علیه و آله می‌نامید.
دست‌های این بانوی بزرگ مرهم زخم‌های سنگ خورده‌ی پیامبر بود و مخمل نگاهش مرهم قلب مجروح رسول خدا صلّی الله و علیه و آله. بزرگ بانویی که پیامبر را تصدیق کرد زمانی که همه انکارش می‌نمودند و ایمان آورد زمانی که همه کافر بودند (بحار الانوار - جلد ۱۶).
در سال‌های سخت شعب ابی طالب، خدیجه سلام الله علیها لحظه ای رسول خدا صلّی الله علیه و آله را رها ننمود، آن چنان که می‌گویند آیین مقدس اسلام در آن سال‌های پر آشوب جز با شمشیر علی علیه السّلام و ثروت خدیجه سلام الله علیها بر پا نشد (بحار الانوار جلد ۳۵).
هنگامه‌ی وداع با بانویی فرارسیده که خداوند بارها برایش سلام فرستاده و او را جزو زنان بهشتی قرار داده است. خدیجه سلام الله علیها دختر کوچکش را از بی مهری مردمان به پدر و خودش را از گذرگاه مرگ به رسول خدا صلّی الله علیه و آله می‌سپارد. پیامبر صلّی الله علیه و آله از پارچه‌ای بهشتی برایش کفن می‌سازد و نامه‌ی عمل بانو را با محبت خود مُهر می‌کند.
بی شک پس از این محمّد صلّی الله علیه و آله تاب ماندن در مکه را نخواهد داشت ولی تاریخ تا ابد به داشتن این بانو خواهد بالید همانگونه که سال‌ها بعد، پسر برگزیده‌اش در مجلس شام بر یزید فخر می‌فروشد که «انا بن خدیجه معروف، من پسر خدیجه بانوی بزرگ اسلام هستم.» (بحار الانوار - جلد ۴۴).
السّلام علی خدیجه سیده النساء العالمین
|
تاریخ درج: 15/03/1395 | کد مطلب: 9 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1032